niki
|
Вчера баш со мм на темава дискутиравме, но во обратна насока. Ние сме надвор, но не сме печалбари. Впрочем ко што рече некој печалбарството веќе одамна не постои, ако си во странство таму живееш.
Мм е 12 години тука, јас четврта. Она што ни недостига е семејството, собиранките за празници, слави, родендени, свадби. Не уништува што детето ни расте тука и незнае што значи брат и сестра, братучед, тетка, чичко. И често од тие причини ја потегнуваме темата да се вратиме назад. Но, каде да се вратиме?
Таму каде што за да најдеме работа ќе чекаме месеци или години и ќе работиме за смешни пари, без социјално и пензиско осигурување којзнае колку долго.
А дека тука се работи 24/7 не е вистина, строго се знае кое е работно време и трае 8 часа. Да работат и не две работни места, но го прават тоа за екстра пари, а не за егзистенција, зошто човечкото око е алчно и секогаш сака и се бори за повеќе. Ние шест месеци во годината живееме со една плата и во ниеден момент не сме се почувствувале лишени од нешто, затегнати со пари, со прашалници како ќе го истуркаме месецот и од што да скратиме за да преживееме. Немаме заштеда, но имаме далеку повеќе отколку што би имале дома. Да кириите се скапи, бебиситерките исто така, трошоците за вода, струја, телефон, како и храната и облеката, но се можеме да си дозволиме. Се што имаме сме купиле од плата, не користиме поклони од свадба, детето не го облекуваме во поклоните од роденден, не чекаме од никого ништо да ни даде, ни сметки да ни плаќа, ни куќа да ни отстапи, ништо, ништо, ама баш ништо и притоа никогаш не касниме со плаќање. А ако некој во македонија има да живее така сам во стан што сам го купил или изнајмил, кој од родителите нема ама баш никаква помош, притоа не е факултетски образован и може да се пофали дека живее лагодно, нека ми се јави и нека ме просветли како во тоа успева.
А Линколн може да продава идеализам зошто никогаш во животот не се прашувал како ќе го истурка месецот. Инаку како одговор на неговиот патриотизам имам една српска изрека: „За идеале гину будале.“
И на крај дали вреди да се напушти земјата или да се остане во неа е прашање на личен избор и видување, не сме сите исти со исти приоритети. Но од економски аспект далеку подобро се живее надвор без оглед на тоа што сите кукаат и се жалат.
И јас со моето семејство можеби еден ден ќе се вратам назад, но тоа нема да биде чекор напред туку ќе значи одрекување од многу поволности што овде ги имам за сметка на тоа да бидам близу семејството.
_____________________________
Sometimes two people have to fall apart to realise how much they need to fall back together
|
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Дознајте повеќе.
Испечати
.jpg){kind=small}
)и сметки можеме да си плакаме,е сега неговите во животот успеале да му направат живеалиште,така да не лупаме пари за кирија и не се маткаме по туги домови...тие пари што некаде би ги давале за кирија,ние ги штедиме за нашите поколенија....за мене нема поубаво и потопло од дома,посебно се осека колку е убаво да си на куп со фамилијата во вакви моменти,за празници.... 
и сите завршивме како продавачки во маркет или такси возачи и куп други работи кои ти носат приход месечно од 100евра кои за самиот себе едвај ти стигнуваат.И што да правиме понатаму муабет. немаме сите фамилијарен бизнис кој би го продолжиле или некој од фамилијата кој би не вработил...значи оставени сме сами на себе.Студенти кои завршиле факултет со просек околу 9 или над 9 сега работат како магационери мислам навистина голема штета е такви кадри да пропагаат,и потоа не вредело да се напушти земјава,според мене вреди ако таму имаш достојна работа и нормална плата за нормален живот.
