Anushka
|
Драга Лина, Во право си кога велиш дека со сама-вдовица, повозрасна мајка е мноооогу тешко да излезеш на крај. Јас бев така со мајка постара, а татко починат. Во тебе гледа се`! Тоа е многу тежок товар што мораш да го понесеш храбро. Но, и искрено! Се` што сум направила кришум од мајка ми (дури и за нејзино добро) потоа ми се враќало лошо. Мене ме печело најмногу. Зборувај со неа, барем одоколу. Зборувај често. Со упорност, отворено срце, љубов и разбирање, ќе и` го скршиш стравот дека ќе те загуби. Кога ќе биде сигурна дека ако ти помогне, ќе те добие уште повеќе, верувај, ќе ти помогне. СИГРНА СУМ, таа ја знае вистината, таа ќе те доведе до првата мајка. Ништо од ова што го пишав не е лесно, напротив, многу, многу е тешко, многу боли, ќе има многу солзи, моменти на повреда, а и многу ќе трае. Но, верувај, на крај ќе има успех, а најважно среќа за сите. Тогаш ќе бидете комплетни. Еве, вистинита приказна: Братучетка ми е постара, но посвоена од тетка ми. Во тоа време имало мнгу сиромаштија, па кога таа се родила, во една Скопска населба, ја оставиле на сено, оти имале многу деца, а тие се вратиле во гратчето од каде биле. Тетка ми кога чула за бебето (со години немале деца), веднаш се стрчала и си го земала ќеркичето. Тетин ми кога се враќал од работа, комшиите му викале, ајде Благоја, мекици да частиш. Ништо не му било јасно... Годините си минеле, братучетка ми раснела среќна и сакана. Во одредено време и` кажале за првото семејство. Било тешко (во тоа време имало многу табуа). Имало бегање од дома, плачки. Тетка ми, видела-невидела, ја однела во гратчето каде било првото бројно семејство. За прв пат братучетка ми си ја видела жената што ја родила. Останале да преспијат (можете да си замислите како и` било на тетка ми цело време - оти ќерка и` велела дека сака да остане...) Длабоко во ноќта, ја разбудиле липтањата на братучета ми: „Мамо мамо, ај те молам, утре носи ме дома, да го видам тате...“
|