|
Snowhite RR -> Тремата и децата (2.2.2014 15:43:38)
|
Читањето и одговарањето пред наставник и учител,пред цело одделение, за секое поединечно дете може да биде извор на непријатност и трема. Трема е еден вид на анксиозност што се чувствува непосредно пред конкретна и јасно дефинирана активност (одговарање, јавно изведување, конкуренција, итн.) Се манифестира со одредени физички или физиолошки симптоми кои се тешки да се скријат (треперење на глас, црвенило на лицето, потење на дланки, итн).
Може да се направи разлика помеѓу два вида на трема кои влијаат на однесувањето - стимулативна (конструктивна) и инхибиторна (деструктивна, блокирачка) трема. Конструктивна трема е пожелна, "ги изострува сетилата," се мобилизираат силите и ги повика подготвеност за акција и борба за одредена цел. Се доживува како "пријатна нелагодност" поради очекување на поволен исход и можност за лична афирмација при одредени активности (да се одговори за оценка, пишување на тестови, натпревари, извршување на некои активности, итн.) Обично ја имаат сигурните, деца со самодоверба, децата кои немале лошо искуство во семејство или на училиште од типот на исмејување, омаловажување, отфрлање од другите.
Таа се подобрува пред настап делува стимулативно, го фокусира детето на содржина која ја изнесува и со време се намалува. Со искуство во јавни настапи, активно учество на настани се стекнува рутина и се зголемува самодовербата. Затоа, препорачливо е повеќе изложеност на ситуации како оваа, бидејќи тоа дава позитивни ефекти и намалена непријатност. Инхибиторна или деструктивна трема е непожелна поради тоа што ги нарушува когнитивните (мисловните) функции на детето. Во суштина, овој вид на анксиозност е скриено чувство на срам, инфериорност, или страв дека тоа ќе го стори нешто лошо поради што би било исмеано или отфрлено од страна на другите деца, наставниците и родителите.
Нагласено амбициозните а притоа презаштитнички настроените родители, може да бидат генератори на трема кај децата, бидејќи поради своите високи очекувања, а во исто време страв дека децата нема да ги исполнат своите очекувања. Од друга страна, казнувањето и ладните родители склони на исмејување и несоодветни критики и омаловажување на децата и други причини предизвикуваат страв кај детето дека ќе биде отфрлено, несакано или безвредно ако не ги исполнува нивните очекувања. Заради страв од оценките, критика или казнување децата реагираат со пореметено внимание, бидејќи наместо да се фокусира на одговарање, писмено или контрола задача, тие се грижат за исходот, кој го пренасочува вниманието и енергијата, и ги намалува шансите за постигнување на саканиот успех.Непожелната оцена или коментар го "продлабочува" проблемот, доведува до губење на самодовербата, срам, избегнување на одговарање поради трема и стравот од проценката на другите, која може да доведе до повлекување или избегнување да се соопшти оценката на родителите.
|
|
|
|