ИЗВОРНА ПОРАКА: vezilka RR
Вчера бевме во Луна Парк. Се возевме во вовчето и во тие што се како авиончиња што се вртат и се качуваат нагоре. Никола едвај го симнавме од таму, не сакаше да си оди. А со страв го качивме, заедно со татко му оти тие се за поголемки, мислевме да не му е страв оти тоа и не е баш така споро. Ама тој гајле нема. Баш ме интересира на тие вртелешките што се за помали, од која возраст ги пуштате сами, цело врееме ги гледав и се мислав дали да го пуштам сам. Ама пак ова моево не е баш прорачунливо, може да му текне да стане на сред возење, хи, хи. А немаат ништо за обезбедување, врзување..
Комшике, сме се утнале! И ние двчера за првпат бевме во Луна парк со Филип. Го возевме на оние малине вртелешки што беа со жирафи, со бротче, со камионче. Веднаш до Панорамата што се. Тие се мали и полека возат. Пресреќен беше! Ќе ставам и видео после, ќе го видите.
И на вовчето се возевме. Мене ми беше страв да го седнам на нешто друго зашто во секој момент може да му текне да стане и да посака да се симне, па ќе скрши глава како лубеница
Сега за сега, остануваме на „бебешките“ вртелешки и на вовчето. Едно време сакав кај тие поголемите вртелешки да го седнам, ама немаа ни појас ни бутур. И ми беше страв. Да има нешто да се врзе (како во количка на пример), гајле немам. Ама вака, не, фала. Што е сигурно, сигурно си е.
А за цените да не правиме муабет! Што е тоа бе 45 денари едно возење во никакви услови?!
_____________________________
Live and let live