за да обезбедиме он-лајн сервис, анализа на користење, системи за рекламирање и функционалности нема да можеме без употреба на колачиња. Со континуираното користење на страницата, се согласувате со колачињата.
Едно утро, после доброто спиење се будат близнаците во мајчината утроба. Растегнувајќи се и судирајќи се во тесната околина започнуваат препирка околу тоа дали постои или не постои живот после раѓањето...
- Ама ајде? Немој да ме зезаш дека веруваш во живот после раѓањето?
- Паа, хм...Сигурно дека постои нешто после раѓањето. Можда сме сега тука за да се припремиме за тоа?
- Е баш си блесав! Живот после раѓање? Тоа нема никаква смисла. Како тоа воопшто би изгледало?
- Не знам...Би сакал да има многу светло! И пространство - а не вака тесно како тука. Можда би можеле да трчаме? Би било забавно кога би можеле да јадеме со својата уста.
- Ти си луд! Да можеш да одиш и да јадеш со својата уста е невозможно! Да не е така, тогаш не би имале папочна врвца. Ама ја имаме. Ти велам, раѓањето е крај!
- Не верувам. Сугурно ќе се случи нешто добро. Нешто сосема поинакво од начинот на кој сега живееме. Нешто што дури и не можеме да го замислиме.
- Ти стварно си полудел. Никој жив не се вратил од таму! Тоа значи дека раѓањето е крај на светот. Освен тоа, што е животот - ако не лулкањето во топлата, тесна, мека и мрачна околина?
- Не знам. Можда ќе излеземе надвор и ќе ја запознаеме мама. А таа ќе се грижи за нас. Ќе не нишка, ќе не храни, ќе не мази...
- Мама?!? Не ми се верува! Ти веруваш во Мама?! Добро, по твое каде би била таа Мама?
- Не знам. Можда насекаде околу нас? Можда благодарејќи и на нејзе ние сме живи? Можда без неа не би можеле ни да разменуваме мисли? Мислам дека без неа ние воопшто не би постоеле...
- Ама ајде! Си ја видел ти некогаш таа Мама? Јас не сум. Затоа е потполно јеасно дека таа не постои.
- Да, можно е и да не постои. Ама понекогаш, кога сме скроз мирни, ја слушам како ни пее и го допира нашиот свет. Знаеш мислам дека после раѓањето започнува вистинската забава...
_____________________________
Има само едно најубаво дете на цел свет, и секоја мајка го има :))
25.08.2009, 08:35
mami
8680
колку добар текст..вака за рано наутро, екстра си замислив јас и други работи како резултат на текстов хахахах, леле многу е добар, секоја чест, навистина
25.08.2009, 09:53
mimicka
183
прекрасно
25.08.2009, 10:00
arh_diz
7198
Super e
25.08.2009, 10:06
penelopa
3419
Ooooo kakov ubav tekst
_____________________________
"When planning for a year, plant corn. When planning for a decade, plant trees. When planning for life, train and educate people."- Kuan Tzu
26.08.2009, 03:52
Еца
6692
Одличен текст
_____________________________
Животот е убав за оние кои знаат да го живеат.
29.08.2009, 19:49
milijana
323
Кој го напишал ова???
19.05.2010, 21:49
Rossana
1239
ИЗВОРНА ПОРАКА: profesorica
Едно утро, после доброто спиење се будат близнаците во мајчината утроба. Растегнувајќи се и судирајќи се во тесната околина започнуваат препирка околу тоа дали постои или не постои живот после раѓањето...
- Ама ајде? Немој да ме зезаш дека веруваш во живот после раѓањето?
- Паа, хм...Сигурно дека постои нешто после раѓањето. Можда сме сега тука за да се припремиме за тоа?
- Е баш си блесав! Живот после раѓање? Тоа нема никаква смисла. Како тоа воопшто би изгледало?
- Не знам...Би сакал да има многу светло! И пространство - а не вака тесно како тука. Можда би можеле да трчаме? Би било забавно кога би можеле да јадеме со својата уста.
- Ти си луд! Да можеш да одиш и да јадеш со својата уста е невозможно! Да не е така, тогаш не би имале папочна врвца. Ама ја имаме. Ти велам, раѓањето е крај!
- Не верувам. Сугурно ќе се случи нешто добро. Нешто сосема поинакво од начинот на кој сега живееме. Нешто што дури и не можеме да го замислиме.
- Ти стварно си полудел. Никој жив не се вратил од таму! Тоа значи дека раѓањето е крај на светот. Освен тоа, што е животот - ако не лулкањето во топлата, тесна, мека и мрачна околина?
- Не знам. Можда ќе излеземе надвор и ќе ја запознаеме мама. А таа ќе се грижи за нас. Ќе не нишка, ќе не храни, ќе не мази...
- Мама?!? Не ми се верува! Ти веруваш во Мама?! Добро, по твое каде би била таа Мама?
- Не знам. Можда насекаде околу нас? Можда благодарејќи и на нејзе ние сме живи? Можда без неа не би можеле ни да разменуваме мисли? Мислам дека без неа ние воопшто не би постоеле...
- Ама ајде! Си ја видел ти некогаш таа Мама? Јас не сум. Затоа е потполно јеасно дека таа не постои.
- Да, можно е и да не постои. Ама понекогаш, кога сме скроз мирни, ја слушам како ни пее и го допира нашиот свет. Знаеш мислам дека после раѓањето започнува вистинската забава...
< Поракaта ја уредил Rossana -- 19.5.2010 21:50:16 >