Вчера додека се шетавме трбаше да ја спуштам количката преку неколку скалила и тргнав стандард нели,сама,зашто никој никогаш не помага.Е овој пат се изненадив,човекот што стоеше тука и чекаше некој,се понуди срамежливо да ми помогне и откако го направи тоа ,нормално му заблагодарив.На мојата благодарност ,тој не ме ни погледна туку само со наведната глава ми климна и јас си продолжив.Зашто? Затоа што тој беше сиромав,со износени и малце закинати алишта и се срамеше да ме погледне.Ми заплака душава,верувајте.Сакав да се вратам и да го изгушкам,посакав да му возвратам некако,ама не знаев како Се гледаше дека е чесен и добар,затоа војува низ животот за да преживее . Се гледаше дека работи мачно и заработува за парче леб,ама само затоа што не знае како да ги користи сите зла на денешницата ( измама,лага,нечесност...) тој животот го поминува во беда.Секако ќе рече некој,но со чиста душа и срце,а јас се прашувам -ВРЕДИ ЛИ ?!?
Животот е премногу краток,вреди ли да се биде добар кога доброто во луѓето го нема.Која корист ја има еве овој човек од својата добрина,кога најголемите криминалци живеат во луксуз,а тој најверојатно секој вечер седи буден мислејќи како да ги замени веќе дотраените патичиња на син му?!? Најмеката перница била чистата совест ?!? Е Бога ми НЕ Е !!! Сигурно помирно спие политичарот со милјарди евра на сметка,отколку сиромавиот и поштен чие дете носи пет броја поголема јакна,зашто нели,треба да трае со години истата ! Како дете на транзицијата,го искусив животот и вака и така.Можеби скептик,можеби песимист,како сакате наречете ме,но јас не верувам дека добрината се исплати.