Јас му завидувам на сите оние кои ги прифатиле и се носат со промените од бракот. На пример и завидувам на другарка ми, таа како девојче апсолутно ништо не работеше дома, кога ќе и отидевме на гости, на кафе, мајка и' ни вареше, значи таа не стануваше ни чаша вода да донеси, а откако се омажи, нормално кога нема кој таа почна се да работи и да се однесува како вистинска домаќинка, да ги извршува секојдневните обврски во домот, за детето и се по ред, па дури и навечер пред да се легне често и се случува да прави нешто солено или благо. Ние и се чудиме како толку брзо се промени, и ги прифати сите промени и плус тоа ја гледам дека не и е тешко да го прави сето тоа, дури и со ќеф го прави, исполнета е.
А јас и додека бев кај мајка ми, често чистев, средував низ дома, некогаш правев ручек, за празници и помагав на мајка ми за правење слатки итн, итн и сега го правам сето тоа, ама често и се нервирам и си велам, како да нема попаметни работи да се прават во животот и поинтересни, па мора да чистам...и од чистење, перење, пеглање и други глупости немам време за ништо друго.
А инаку како што кажав и претходно, мм уште пред брак иако неживеевме заедно го познавав каков е и многу не се промени, освен што и тој има повеќе обврски околу фамилијата, па повеќе време губи за нив, отколку за забава со нас, со мене
_____________________________
Life is not the amount of breaths you take, it''''''''s the moments that take your breath away