Како јас да сум го пишувала ова.Се сеќавам и ние правевме улични претстави но кај нас тие секогаш беа со симболична сума од 10 денари.И секогаш се собираа многу деца.Се сеќавам одевме од маало да маало и ги каневме на претстава сите деца што ќе ги сретневме.И после позавршувањето на претставата купувавме со парите награда на победниците.
А понекогаш пак знаевме да си организираме и претстави онака со слободен влез
па тогаш одевме од продавница до продавница целите уфилмани да најдеме спонзори за претставата.
И навистина продавачите ни даваа кој смоки кој соленки кој чоколади.
Ха ха ха се сеќавам и на нашите женски така да кажам собирања па на тие собирања сите си земавме материјал и игла конец и ножички и шиевме облека за нашите кукли.
Исто се сеќавам кога ќе отидевме на село кај баба ми и дедо ми на гости имаше многу камчиња во секакви бои црвени жолти,портокалови и така со сестра ми и братучетка ми ги собиравме и после баравме мазни камења за да можеме по нив да цртаме со разнобојните камчиња.Па се замислувавме дека сме некои познати сликари и демек имаме големи галерии па правевме изложби...
Што да пишувам повеќе живи смешки
_____________________________
Motherhood is a forever love story...Enjoy every minute and treasure it!