Драга Беки,

секако дека сите сме различни во хиперактивноста а повеќето од нас во одредени моменти бараме повеќе адреналин. Секако само тоа не е знак дека си хиперактивна и имаш нарушеност во вниманието.

Можеби постои некој внатрешен немир , но секако дека сега само погодувам. но само со тие знаци што си ми ги опишала не значи дека си хиперактивна.

доколку си заинтересирана ќе ти испратам подетални информации за хиперактивноста кај децата.

Поздравче!

Здраво ivananin

Многу би сакала да ни дадеш некој стручен совет за справување со инате кај 2 годишни деца, или она што англичаните го нарекуваат тантрум. Имам две близначки кои се на возраст од 2 години. До пред неколку месеци (кога почнаа да зборуваат) немав никакви воспитни проблеми со нив. Последниов период некако ми се чини дека често се случува, особено со едната од нив, да се инаети за тешки глупости и тоа оди до бесвест. На пример сака да се тушира сто саати и не сака да излезе од када дури и кога водата е веќе ептен ладна. Се обидувам да и објаснам зошто треба да излезе, најчесто се трудам кога нешто не може да направат зошто не може, или им објаснувам дека не може сега, туку прво тоа и тоа па после тоа они што сакаат зарди ова и она...ама ме вади од такт оваа еднава посебно. Читав доста и секаде пишува дека ова е нормална фаза и дека ќе помине, само да го игнорирам тантрумањето и она сама ќе си престане пошто она само сака да ми привлече внимание и кога ќе види дека не ми привлекува ќе престане. Ама ова не функционира, во состојба е да плаче цел саат. Исто читав дека треба да и се одвлече внимание. Тие функционира понекогаш, ама не сакам да го применувам многу често зошто сметам дека треба да се научат уште од мали што може што не. Никогаш не сум мислела дека ќе повишам тон на дете, ама се фаќам себеси како викам, дури добиле и по газето по некоја ептен блага шлапка, ама ништо нема ефект - ни зборење, ни викање, ништо.Бидејќи ваквите беснеења ме исцрпуваат (цел ден сум на работа, дома сакам да е мирно и да си играме, а не да се караме) те молам за некоја идеја/совет како да постапам, а истото да биде ефикасно и да допринесе за нормален развој на децата. ФАЛА МНОГУ! 

Mr ana cuckova, imam i jas prasanje za vas slicno na blue-blue.kako majka na edno dete i po celden so nego doma.znaci 24/7 i od dve godini bez soprug sum mislam na rabota e vo stranstvo.deteto go rastam sama ne e loso dete zasto sum videla polosi. Se druzi so 5.6 godisni 4 drugarcinja se tie go ucat primer kaci se vamu pa skokni ili drugi raboti za koi toj e mal a voedno i drugive decinja.moeto retko odi kaj niv.skoro sekoj den jas gi vikam kaj mene.ama neposlusni se.maski se mavaat se tepaat.a jas pak sama.majkite nivni doma.za drugite ke viknam ako zgresat.ako go mavnat moevo ke go ipsratam doma kako kazna.ama moevo ako mava togas posle vikanje nekolku pati ke dojde red da go plesnam po gazeto.ili vo drug slucaj go pribiram doma i od prozor gi sirka drugarcinjava negovi a toj da gleda samo?nekako ova go meram i poveke mi odgovara da go plesnam nego da place i pred vrata da mu stojat drugarite a samo toj pod kazna iako i drugite ne se nesto podobro.znam deka nema mirni deca.jas sto da pravam i kako koga moevo se druzi so poveke a jas ja zimam odgovornosta za naednas 4 deca?ako imam greska negde ve molam da mi kazete.fala odnapred

< Поракaта ја уредил beki -- 19.8.2010 16:38:50 >

http://www.youtube.com/watch?v=KpSfThUv_pc

blue_blue, eve edno videio koe sto pokazuva na mnogu originalno za detskata igra t.e. tantrum.

веќе знаеш дека децата научиле како го добиваат вниманието и оваа научена постапка ја повторуваат во секоја прилика. 
твоето прашање е всушност како да го сопреш ова.
Интересно е што велиш дека го праве  само едното девојче. како го научило овој механизам само едното? 
дали секогаш кога плачело му било дадено се што бара? 

Друго што ми остави впечаток е примерот со неизлегувањето од када па макар и водата да е ладна! по твојот опис добивам впечаток дека не е инает за да добие нешто туку дека сака да ти врати нешто. "ti mi napravi taka  zatoa jas tebe vaka".  можеби во некоја игра или во нешто друго , случајно се десило да се почувствува обезправена од твоја страна и сега незнае како да го изрази тоа и да го каже. разгледај ја таа можност внимателно и сама ке откриеш што всушност сака.

Многу е неблагодарно во два збора да давам совети, сепак е подобро да разговараш со психолог дирекно. Но се надевам дека барем малку  ова ќе ти помогне.

Поздрав

Не знам. ме стаи во мисла. Она од кога е родена беше така малку покенкава, т.е. повеќе плачеше пред да заспие или ако нешто и зафали, ама па и многу полесно се научи да преспива цела ноќ. Кога потпораснаа малку сестра и почна се да и зема од рака (не знам ова од кај и дојде ниту сме ја учеле ниту сме поддржувале вакво однесување, ниту пак ривалство меѓу нив - цело време ги учам дека се сестри дека уште во мешето биле заедно, дека треба да си помагаат, да се пазат една со друга),  а она не се бунеше..а толку убаво си игра со се и сама си измислува нови начини да ги користи играчките - она игра со играчките, сестра и само ги зема (како да е некој трофеј или не знам какво достигнување тоа) и после ќе ја подржи играчката 2 мин и ќе ја фрли. Јас обично не реагирав на ова воопшто (иако ми беше жал така што и прави, ама не сакав да му придавам некоја важност), а кога она почна да се буни зошто и зема оваа другава играчки почнав да објаснувам дека треба да делат играчки, да и даде малку да поигра и она, а на оваа што зема да и кажувам дека не треба да и зема од рака играчки додека игра, да и побара и да чека оваа да и даде...Е, сега не знам, може тука некаде имало нешто кажано ко што не треба, ама свесно не можам да го најдам....Како и да е ќе набљудувам повеќе што правам, па ќе видам дали нешто што можеби ја навредило а не знае да каже...Можно е понекогаш кога не сакала да заспие навечер да ми е лута што многу не сум ја тинтрала зошто сметам дека ред е ред - ако се спие, се спие нема сега да скокаме во креветче и да бараме да се шетаме низ стан и дека редот треба да се почитува...

dobar den ivanin.mnogu ubav sovet i odgovor za decata so inat ste dale na blue blue.pocnav da primenuvam i e uspesno i kaj mojot sin.znam ste zafatena.se nadevam deka i mene ke mi pomognete vo vrska so mojot problem sto i jas go pisav isto taka.blagodaram

Zdravo mama26,

jas s eizvinuvam sto kasno go gledam tvoeto prasanje. 
no ne razbrav bas dobro za sto se raboti. ako sakas mozes vo privatna poraka da mi pustes podetalno pismo.

pozz.

zdravo ivananin.malku poopsirno vi pisav na privatna poraka.blagodaram mnogu

Еве и една новост! 
во трафиките постои веќе списание за психологија и психотерапија, има интересни теми за родителите пишувани од стручни лица. Интересни теми за Баба и Дедо :)

Здраво, немам нисто добиено :( . Ве молам копираје и пак препратете.
поздрав

zdravo ivananin
nekako vo posledno vreme primetuvame so kerkata koja ima 8 godini i poleka vleguva vo pubertet deka mozebi imame problem roditelski kazano nekako ne e srekna.nie licno mislime deka nemame dovolno vreme vo denot da i posvetime pogolemo vnimanie i mislime deka nekako oseka deka sme poveke nakloneti kon pomaloto bratce koe ima razvoen problem (ima 3 godini)i se naoga nekade vo autisticniot spektar na narusuvanja.samoto toa sto za ovie vidovi narusuvanja se bara golemo vlozuvanje na roditelot okolu rabotata so deteto od sedenjeto vo gradinka so nego do nosenje na logoped ,defektolog,doktori itn. tolku ne iscrpuva i ni go prezema slobodnoto vreme vo denot (plus odenjeto na rabota) sto na krajot stvarno mozebi i nemame vreme za nea koja neli kako pogolema i koja nema problem malku doaga kako marginalizirana(za toa sme svesni )no ednostavno ne mozeme da gi zatvorime site dupki.po karakter e druzeljubiva do stepen da sekogas ima nekoj so nea dali drugarce ili nekoj vozrasen ako ne e taka togas najcesto izjavuva deka i e dosadno.okolu ispolnuvanjeto na nejzinite zelbi do pred nekoe vreme bese mozda i preterano pa se najdovme vo situacija da ne gi ceni rabotite sto gi dobiva i da ne se raduva na niv podolgo od eden den taka da se pomalku ja gledame nejzinata zadovolna faca.neuropsihijatarsko mislenje za nea imame dobieno edeka e premnogu emotivna licnost , a i nie samite go imame primeteno toa vo poveke situacii(se si stava na srce).vo uciliste se ok dobro i odi ucenjeto gi konta rabotite.minatata skolska godina ucese vo drugo uciliste kade sto svativme deka e nezadovolna zatoa sto nema drugarcinja,potocno toa uciliste ni bese nam po pat za do rabota ,a nemase deca od nasata naselba taka da tamosnite deca se grupiraa so samoto druzenje vo maaloto,a ona taka reci sama.odkoga ja zapisavme vo ucilisteto od nasata naselba odma se oseti svezinata kaj nejze koja bese primetliva,no sepak nesto ni izostanuva.dobro bi ni dosol nekoj sovet odnapred vi blagodaram.

Здраво Буцко 1 ,

внимателно го прочитав вашето писмо! Разбирам колку е потребно сила и време да се обрне внимание на се и се да биде идеално. Но едноставно коку ние да се трудеме да бидеме добири секогаш има нешто :)

Во писмото не прочитав дали на оваа тема си разговарала отворено и пријателски со неа? Што вели таа на тоа?

Ние родителите имаме посебен однос кон нашите деца. Некогаш и несвесно сакајки да бидеме добри забораваме да бидеме пријатели со нив. Не сакаме да ја гледаат тие нашата слабост. а всусност другарите си обострано си ги кажуваат проблемите. Така да за почеток почни отворено со неа да и ја кажеш работата каква што е , прашај ја што се случува со неа? Разговарајте како другари.
Можеби веднаш нема да се отвори и да ви каже се но ако сте стрпливи и отворени може таа ќе ви го покаже нејзиниот свет.

Позз

blagodaram na odgovorot ivananin jas sum tatkoto i ne mi odi bas soprugata veke sproveduva takva politika ama nekako ne ni odi.celo vreme kako da i e dosadno gi zavrsuva obavezite sto i se skolski i ako nema nekoe drugarce za da igra, bas onaka umira od dosada i strasno izgleda nezadovolno.koga ke ja prasame sto i e odgovorot skoro sekogas e ist "nisto ne mi e ,samo mi e dosadno" , vo nisto ne naoga nekoe posebno zadovolstvo.sto znam da ne e nekoja zenska pubertetska faza pa da pomine seto ova(mada vo toa faza sto pominuva od pred nekoe vreme se odkazav kako zbor ,mislam deka nisto ne e faza tuku odreden problem vo momentot kaj nekoja osoba)

dragi bucko, prvo pofalbi do tebe, bidejki kako sto citam po forumov ti si eden od retkite (ako ne i edinstveniot tatko) koj redovno prati i pisuva.... sekoja cest i posebni cestitki do tebe.... veruvam mn od nas zenite bi sakale sopruznicite da ni se taka revnosni vo baranjeto na odgovorite.

veruvam deka sum kako povekjeto drugi zeni sto pisuvame po forumite, nie (zenite) tie koi povekje surfaat, prebaruvaat, pa duri i povekje se trudat okolu decata, a sopruzite ni se poddrska vo razmenata na mislenjata, redovnite kontroli, praktikuvanjeto na terapiite....

uste ednas golem pozz i cestitki od mene...

super e sto nie koi imame deca so pp naogjame vreme za bilo sto ostanato, kako sto velis: rabota, dete, drugo dete (kaj mene i treto dete ), stres, nervoza.... a sekoj si go bara delot....

zatoa veruvam deka ti e tesko da ja podelis ramnopravno energijata za se sto se bara od tebe, no barem znaes deka znaes nesto: DEKA NA KERKA TI I E ZDODEVNO... super sto promenata na ucilisteto i godela, mozebi e vreme za promena vo nova sredina- sport, balet, angliski.... bilo sto sto kje ja razonodi i zabavi, kje go popolni vremeto i kje ja napravi posrekjna....

podelete i nekoja od obvrskite okolu maliot (ako toa ne ja odbiva uste povekje). golemite sekogas sakaat da se pravat vazni i korisni (a bogami nivnata mala pomos sekogas dobro ni doagja)....

jas ne sum strucnjak, tuku patalec....

najgolemotyo since  mi e 7 god i e vlezeno vo buntovnicka faza- sve mu smeta, na site ni se luti, nekje domasni.... se zali deka nisto ne mu ispolnuvame. i ako sum realna bi rekla toj mnogu dava (poslusen e doma, odi po 100 pati vo prodavnica, nosi i donesuva na molba, ja igra sestrickata), no nemiren e na uciliste, se rasprava cesto, se zakaca so drugi deca, koristi po nekoj vulgaren zbor....

sredniot e neviden palavko, so nego ne palat pregovori, ama pak zatoa e premnogu samosvesten i znae sto treba da napravi sto iznenaduva za dete od tri godini. ama pak vo sekoe vreme moze da te pogodi nekoja ,,letacka,, kocka ili kolicka.... pazi se....

antonija e prikazna sama po sebe. do nea najmalku stigam- drugine dvajca maksimalno me iscrpuvaat....

no koga kje i se pozalam, na majka mi deka ne sum zadovolna od nivnoto odnesuvanje, sekogas mi vika: NE SI BILA PRAVEDNA SO DECATA. ILI NE SI GI GUSNALA PRAVEDNO, ILI NE SI PODELILA RAMNOPRAVNO (VREME, BAKNEZI, IGRA, LJUBOV).... tie mali nijansi decata gi osekjaat...

veruvam deka brakjata/sestrite na decata so pp porano porasnuvaat, nie kako roditeli od niv ocekuvame povekje (bilo da e toa pomos, razbiranje).... zatoa pak koga im e tesko morame da im se najdeme i da im pomogneme da izlezat od skolkata vo koja se zatvaraat.

se nadevam deka specijalistite kje ni pomognat povekje so sovet i resenie... do tebe ova besde pismo od prijatel koj samo ti kaza deka ima slicen problem vo razlicna varijanta, i deka mozebi so mal napor kje ja napravis kjerkickata poispolneta...

pozz od mene

antonija blagodaram na podrskata i na sovetite.probuvame bas nesto od delot kako sto kaza ,momentalno ja zapisavme na angliski ,no pred nekolku meseci i go prekinavme odenjeto na plivanje koe jas mislam deka e mnogu dobra rabota za dete vo razvoj ,a mislam i deka nejze isto i se dopagase.togas moravme da prekineme zatoa sto ni se desi da ni padne vo nesvest ,pa doktorive sumnjaa na nekoj vid epi napad da ne bilo i sto ja znam ,a sega pa za da prodolzime da ja nosime ednostavno nema vreme vo 24 saata ni trebaat barem 32 saata dnevno.jas ete ne stasav da otidam ni za ohrid na prezentacijata na abr ,a mnogu sakav da otidam.ama na rabota mi e epten gz preku glava vo momentov se brkaat rokovi i od jutra do sutra sum na rabota.i taka so dve race i dve noze tolku covek moze da stasa(steta sto nemav po 4)

Redovno sum na sajtot na Ringeraja,gi sledam Vasite odgovori na mnogu prasanja od roditelite.Sakam da Ve prasam za nesto sto eve kako nablizuva periodot,se poveke i poveke me maci,ne mozam da spijam,razdrazliva sum.... a,mislev se pomina.Ne znam kako prvo sebesi da si pomognam,a posle kako da se postavam.Imeno,imam detence od 7godini.Na 1godina,posle mnogu testiranja ni kazaa deka NE SLUSA.Toa bese prviot shok za nas(dobiv i pareza na liceto,so koja i den denes maka macam),potoa ni kazaa deka ima resenie,mora da se operira,kolku pobrzo,tolku podobro-radi govorot.Operacijata sekako nadvor od Makedonija.Cinese 28 000 EVRA-toa bese vtoriot shok.Sekoj roditel go saka najdobroto za svoeto dete,i znaejki deka sepak IMA resenie da ne bide deteto gluvo,parite ke gi sobere.Ja prodadovme kukata.Go operiravme-SE NA NAS TROSOK,a ne samo 20posto kako sto pravat drugite koga se operiraat nadvor.,zatoa sto FZO i ORL klinika samo ne maltretiraa,si ja podavaa topkata eden na drug,a vremeto proagjase.Izgubivme tri godini cekajki,de zakazete,za magnetna(aparatot ne raboti,dojdete posle nekolku meseci),pa posle drug aparat ne rabotese....."PREKRASNO ZDRAVSTVO".Otkako go operiravme,fala mu na Boga i na celiot personal vo bolnicata vo Hrvatska,sega e super,slusa duri i koga go vikame so shepot.AMA,naidovme na otfrlanje od sredinata,pokazuvanje so prst,izbegnuvanje na decata da se druzat so nego(poradi nivnite majki)....Go zapisavme vo redovna gradinka,priemot bese prekrasen,blagodarenie na vospituvackata,site decinja go prifatija,duri i se karaa megju sebe koj da si igra so nego.Ovaa godina pauziravme za uciliste radi govorot,megjutoa zdravje od Septemvri ke trgneme vo redovno uciliste.Se plasam,veruvajte.Po celi noki ne spijam,ne znam kako ke go prifatat decata.Se plasam dane mu go trgaat aparatceto(toj e mnogu miren,saka da si igra,da se druzi,no i mnogu e cuvstvitelen).Ne znam kako da se postavam?Vo naselbata kade sto ziveeme,nema drugarcinja.Ima deca polno,no koga ke slezeme dolu,decata pocnuvaat da si igraat so nego-normalno im bese cudno na pocetokot,me prasaa sto mu e toa na uvoto,i jas im objasniv,i nemase nikakov problem.No koga nivnite majki gledaat niz terasite deka igraat so moeto,vednas gi pribiraat doma,demek "MORA DA SPIJAT''.Ve molam da mi pomognete,nemam so kogo da razgovaram.Site sto mi bea"PRIJATELKI"sega "imaat rabota",nemaat veke vreme za nas.Blagodaram.Pozdrav.

Драга Хана
Во исчекување на одговорот од мр. Чучкова сакам да ја споделам нашата приказна со тебе бидејќи потполно те разбирам како се чувствуваш.
Имено, брат ми на помалку од две години заради лекарска грешка доби оштетување на слушниот нерв и го изгуби слухот речиси потполно.  Како се чувствуваа моите родители во тие моменти ти најдобро знаеш. Мајка ми престана да гледа телевизија и да слуша радио бидејќи ја болеше помислата дека нејзиното дете не може да го прави тоа.
Доби апаратче со кое слухот значително му се подобри и почнаа да го носат на логопед за да го совлада говорот. Благодарејќи на упорноста на моите родители а особено на дедо ми кој неуморно ми зборуваше, брат ми на 7 години беше подготвен да тргне во редовно училиште иако некои лекари препорачуваа да го стават во специјална паралелка.
Во училиште на учителот му беше обрнато внимание да зборува погласно и да не зборува свртен со грб накај брат ми бидејќи тој научи совршено да чита од уста. Во врска со другарчињата можам да ти кажам дека на почетокот го одбегнуваа, го зафркаваа дека носи апаратче но тоа траеше кратко. На крајот го прифатија и тој потполно се вклопи а моите родители можеа конечно да здивнат. Но мирот траеше додека не дојде време да се запише во средно. Повторно истиот страв од отфрлање но сега најмногу присутен кај него бидејќи влегуваше во пубертет и стана почувствителен на таа тема. На сите ни беше тешко, но за ваквите ситуации времето е еднинствен лек. Не постои многу што може да се направи, едноставно треба трпение за средината да се привикне и да го прифати. Така и се случи, стекна многу добри другари кои и денес го почитуваат и со кои постојано е во контакт.
Постоеше уште еден страв кај моите родители- што ќе се случи кога ќе почне да се интересира за спротивниот пол? Дали заради неговиот „недостаток“ девојките ќе го одбиваат и како тоа ќе се одрази врз неговата самодоверба. Не можам да ти кажам дека немаше моменти кога брат ми беше разочаран, кога се чувствуваше помалку вреден и одбиван од девојките заради тоа што има оштетен слух. Но тогаш јас веќе бев поголема па со долготрајни разговори постојано о убедував дека не само што не е инфериорен туку и дека може да се пофали со квалитети што многумина ги немаат.
Тој е извонредно интелигентен, добро воспитан и прекрасен човек. Тоа за среќа го увидоа и неколку девојки со кои беше во врска. Имаше и такви кои го оставаа заради притисок од родителите но на крај и тој успеа да  ја најде жената на својот живот.
Денес брат ми има 25 години и е  прекрасен сопруг и татко на 6 месечен син. Живее нормален живот, има доволно пријатели и воопшто не се чувствува поразличен од другите.
Драга Хана, знам дека во моментот ти е тешко но како што веќе кажав, времето е лек за се. Имај трпение, воспитувај го син ти независно од проблемот и објасни му дека тој не е поразличен од другите. Кога ќе се увери дека е така, во тоа ќе поверуваат и останатите.

Секое добро.  

_____________________________

There are two ways to live your life. One is as though nothing is a miracle. The other is as if everything is."......А.А

Ti blagodaram Tanja.Tvoite zborovi navistina mi znacat.Veruvaj mi nemam zbor so koj bi ti se zablagodarila.Citav i sami solzive mi pagjaa.Od taga,radost..ne znam ni sama.Ti blagodaram i navistina mi e drago za brat ti,sto uspeal vo zivotot i pokraj coveckiot faktor.Pozdrav i se najubavo.

Хана, така е како што Тања пишува...
се` зависи од нас. Јас имам различна боја на очи, а од кога знам за себе, носев очила. Дури едно време носев едно око залепено, за да се исправи другото. Забите ми беа потемнети од антибиотици и од кариес заради кои ми беа извадени „живците“ од нив и станаа начисто црвни. Да не ти зборувам понатаму, комплекс до комплекс. Ама, токму тоа ги прави луѓето посилни, човека посебен - единствен! Оноа што не мошеме да го пбедиме, може само посилни да не направи!

Драга Хана, додека го чекаш одговорот од докторката и јас да ти пишам нешто. Мојата тетка не слуша од својата 5 година. Поради лекарска грешка и неправилно лекување добила висока температура која и го оштетила слухот. Таа веќе била голема, знаела да зборува и научила да чита од уста. Поминала 300 лекувања, проблеми, операции. Слухот воопшто не и се подобрил и се помирила со тоа. Завршила основно и средно образование во нормална паралелка, не во специјална. Тоа што не слушала можеби и било проблем кога била дете, затоа што многу е тешка да му објасниш на некое детенце дека неговотот другарче не може да го чуе кога тоа го вика, но и тој период поминал. Мојата тетка е прекрасна личност, омажена веќе 28 годнини, прекрасна мајка на 2 дечиња, пријателка, а и баба која секогаш е вољна да ја чува мојата ќерка. Таа е омилената баба Ете на мојата Нина. Затоа не очајувај, воспитувај го твојот син како што ти мислиш, не се замрај со другите мајки (нивните деца губат еден прекрасен другар) и биди среќна.

_____________________________

To be a mother is to know how it feels to have your heart walk around outside your body...

zdravo ivananin imam 27 mesecen sin i vo globala zemeno e miren megutoa saka celoto svoe vnimanie da mu go posvetime. vo posledno vreme dokolku ne mu dademe nesto a toj toa mnogu go saka ili na primer go trgneme od pred kompjuter za da spie ili da jade (ne go pravime toa so vikanje ili karanje, ili nedaj boze tepanje)togas onme udira i place tolku mnogu sto neznam stvarno kako da postapam.pred 10 dena bevme vo jambo prvo i nesakase da se trgne od kaj igrackite posle naksa ne sakase da ja dade kolickata za da ja iskucaat i mu ja zemavme samo na sekundatoklu mnogu placese i me udirase po lice sto site se vrtea da vidat sto se slucuva.ne znam kako e pravilno da se postapi.da napomenam deka pred toa koga nesto sakase ili si jaudirase glavata od parket,masa,zid ili se valase a sega pocna kako sto vi objasniv.inaku e miren i dosta poslusen.blagodaram

zatoa veruvam deka ti e tesko da ja podelis ramnopravno energijata za se sto se bara od tebe, no barem znaes deka znaes nesto: DEKA NA KERKA TI I E ZDODEVNO... super sto promenata na ucilisteto i godela, mozebi e vreme za promena vo nova sredina- sport, balet, angliski.... bilo sto sto kje ja razonodi i zabavi, kje go popolni vremeto i kje ja napravi posrekjna....

podelete i nekoja od obvrskite okolu maliot (ako toa ne ja odbiva uste povekje). golemite sekogas sakaat da se pravat vazni i korisni (a bogami nivnata mala pomos sekogas dobro ni doagja)....

jas ne sum strucnjak, tuku patalec....




Zdravo,

najvazno nesto vo pomaganjeto e koga ke slusne covek slicen problem kako negoviot, mislenje kako drug se spravuva so toa, kako mu prioga na problemot i slicno. Od sekoe spodeluvanje moze da se nauci i nesto novo a i znaeme deka ne sme sami. So vakvi spodeluvanja se oformuva edna grupa vo koja moze da se ima doverba  i mnogu mnogu drugi dobivki. Zatoa mnogu mi e milo sto razgovorot prodolzuva i spodeluvate megusebno koj kako se cuvstvuva , sto pravi, kako izleguva ili ne izleguva nakraj so problemite.

Здраво Хана,   Видов подолу дека многу од корисниците на форумот ти споделиле свои приказни и кажале многу полезни работи. Пак ке речам прекрасно што се споделува и има подршка.   Јас сега би те насочила кон твојот страв за неприфаќањето на детето. Би било добро да се насочиш кон тоа и да видеш од каде всушност е тој страв ? Kако што пишуваш во писмото детето нормално знае да воспостави контакт со децата , па дури и се карале кој да си игра со него Имало другарчинја многу во градинка. Кога ке излезе на улица  знае како да им се приближи на децата. Не би требало толку да те загрижуваат комшивките. Еинствено треба да прифатиш дека тие се такви и тие работи не можеме да ги промениме. Не спомнуваш дека кај детето постои страв од неприфаќање.
“Kako da se postavam?” -  Прво биди нај искрена кон себе и размислувај за твоите чувства. Како ти го прифаќаш фактот дека детето носи апаратче? Од каде всушност доаѓа стравот дека него нема да го прифатат? Биди на јасно со твоите чувства. Ќе успееш да си веруваш повеќе себеси.   Така ќе можеш најдобро да му ја пренесеш твојата верба во него. Тоа ќе си верува на себе и ке биде самоуверено ако ти му веруваш. Ако тоа почувствува недоверба и страв ќе почне да станува несигурно во себе.   Откако ќе ја  отфрлиш твојата несигурност ќе биде многу лесно да знаеш како да се поставиш кон детето.   Децата го осеќаат секое подзаскриено чувство  што е кај родителите. Можеби незнаат да го објаснат како што ние  интелектуално го објаснуваме но тие го чувствуваат и реагираат.   Од писмото разбирам дека детето си е сосема нормално, наога начин како да комуницира со другите деца, знае да се справува на свој начин само со другарчињата.  За секое дете тргнувањето на училиште е голем предизвик, без разлика дали било направено операција или не, за сите е нова средина, нови правила, еден цел нов свет. Верувај му целосно, биди до него, гушкај го, смеј се со него и тоа ќе знае дека си донего уверено ќе се бори со секој предизвик во животот.   Уште нешто што го прочитав околу специалното училиште: НИКАКВО СПЕЦИАЛНО УЧИЛИШТЕ!   Сметам дека друго нема потреба засега да пишувам. Се што сакав да надополнам напишале другите . Поздрав до Нив !   Биди насмеана и гушкајте се