Ајде драги мои, колку вашата гордост е голема, дали знаете да си признаете дека некогаш грешите и дали знаете да кажете ИЗВИНИ, или тоа е навистина те4шка работа за вас?

_____________________________

Животот е убав за оние кои знаат да го живеат.

da koga ke pogresam voopsto ne mi e tesko da kazam izvini  normalno e covek da zgresi i da se izvini

_____________________________

Децата се најголемо богаство :)

зависи, ама некако потешко ми е да кажам извини, незнам , ова Овенов во мене не ми дава да наведнам глава и да признаам дека сум згрешила...ама работам на случајот, белки ке стигнам до целта

иако сум прилично горделива кога не сум во право и сум згрешила знам да кажам ИЗВИНИ

Им се извинувам само на тие што ми значат и што ги сакам.
На работа можам да им згрешам сто пати, а ниеднаш да не се извинам.

koga znam deka uzasno sum zgresila se izvinuvam.

И јас знам да кажам извини иако понекогаш ми е тешко.

Koga znam deka sum zgresila se izvinuvam 

нема поубаво чувство од тоа ако навистина згрешам да се извинам. мислам дека токму во тоа е големината на човекот. па не е реално секој секогаш се да знае и да е во право. сите грешиме. но ако сме суетни и не се извинуваме, тоа чувство плека ќе не јаде однатре и станува се полошо. обратно, ако некој признае дека згрешил големината на другиот е да го прифати извинувањето и да прости а не да држи лутина.

_____________________________

Sometimes it is the people who no one imagines anything of, who do the things that no one can imagine.

„извини„ е збор што мора да го трошиме како скапоцен зачин. Во одредени прилики, без него неможе, ама сум сретнала луѓе, кои иако мислат можеби најдобро кажувајќи го, го користат пречесто, па се` станува „невкусно“...

Јас лично, сакам да кажувам извини, се чувствувам искрено кога го кажувам тоа.
P.S. : hello, Боцко, или BadBoy, грабнав некој момент, да ве подружам! Ужасно ми фалите, ама од кога се роди Мила, се чувствувам како да работам во Влада: 7/24...

Порано не кажував извини, колку и да бев сигурна дека сум погрешила немаше шанси од мене да се чуе покајување некое.
Сега знам да кажам извини и мило ми е поради тоа, чувствувам дека се губи полека крутото во мене.
Нормално барем према моите најдраги.

da znam da kazam izvini ako sum zgresila.......

ако сфатам дека сум погрешила и не сум во право особено ако сум повредила некого, знам да кажам извини.

но друга работа е што некако незнам да го прифатам ИЗВИНИ кажано од друг човек што ми згрешил или што направил некоја глупост која е непоправлива.тогаш џабе му е да с еизвинува.


_____________________________

Има само едно најубаво дете на цел свет, и секоја мајка го има :))

Koga ke zgresam voopsto ne mi e tesko da kazam izvini.Mislam deka toa e normalna rabota i podobro e da se kaze izvini otkolku da se vlosi situacijata

Ne spagam vo onie licnosti koi posto-poto ke se pravdaat iako znaat deka zgresile.Ako zgresam ili povredam nesvesno nekoj velam izvini bez nikakov problem i se trudam toa da bide iskreno a ne samo kako uzreciza za da se izvinam

Da, znam da kazam izvini koga ke zgresam, iako moram da priznam deka mnogu tesko mi e da go izgovoram  zborot "izvini" koga navistina i od se srce sakam da se izvinam za nesto sto mnogu se kaam sto go napravila ili sto sum kazala.

мене на работа ме викаат SORRY. па сега видете колку се извинувам. дури и премногу, само да нема караници. мислам дека единствено на свекор ми никогас нема да му се извинувам за нисто, посто стално ме фака на инат. и грешела негрешела нема извинуванје си терам ја по мое

_____________________________

Bless and you will be blessed!

Јас сум карактер што се извинува кога не е во право и не ми е тешко да кажам извини, ама многу ме боли кога другата страна ке ми згреши и го врти муабетот во негова полза и избегнува да го каже зборот извини. Ама сите сме различни карактери...

Воопшто не ми е тешко да кажам извини, ако сметам или ако ми докажат дека сум погрешила, во спротивно - НЕМА ШАНСИ !!!

_____________________________

Никој не може да го осуди мојот избор, ниту моето мислење. Затоа што никој не ги пробал моите чувства, ниту моите болки.

Ако сметам дека грешам кажувам, или подобро речено покажувам, ако не нема шанси.
Само мора да си признаам дека многу ретко сметам дека грешам


_____________________________

Sometimes two people have to fall apart to realise how much they need to fall back together

Долго време ми треба некој да ме убеди во нешто за кое мислам дека не е во право. Најчесто тоа се случува или заради некажани/недокажани работи - неинформиранот, премолчување или заради различни ставови. Некогаш пламнувам од нервоза и лутина, но ако полека, убаво и детално ми објасни се' (зошто така рекол, направил, реагирал, зошто така треба/мора...) - прифаќам и знам да се извинам. Дури се случува да се извинам и сама, без барање, кога чувствувам вина или гледам дека на некој начин сум го навредила/повредила несвесно или свесно.
Човечки е да се грешиме, но уште почовечки - да се покаеме, да ја признаеме вината и да кажеме - ИЗВИНИ.
Жално е што кај некои луѓе е посилно егото од се', ќе направат секакви работи освен да се извинат, иако свесни се дека му згрешиле некому ... а кога се работи за нив, јавно, директно, без срам, го нагласуваат и повторуваат тоа.

_____________________________

It is not how much you give or what you say, it is how much love you give in what you do ...