Toj den go cekavne celi 9 meseci
Toj den go vidov najslatkoto dete na celiot svet
Toj den mm bese najsrekniot covet na celiot svet...
a jas i posle 9 meseci,a sigurno i posle 9 godini nema da zaboravam niz sto se pominav.Lubovta kon moeto najmilo e neizmerna ama jas ne sum majka koja se zaobravi koga go zede deteto vo pregratka iako toj moment za mene e nezaboraven

AJDE I JAS DA GO SPODELAM PRVOTO RODILNO ISKUSTVO
VLEGOV VO 38MA NEDELA NA (PETOK)13 AVGUST KOGA PEKOLNO TOPLIOT DEN STIVNA VO 21h I OTIDOV VO DRZAVNA NA PRVOTO CTG ZOSTO NEMAV NI BOLKI NI POIM NI KONTRAKCII ZA RAGANJE...
PRVO STO SE SLUCI DOAGA DOKTORKATA DA MI GO STAVI CTG NEMOZE DA GO NAJDE SRCETO NA BEBETO POCNA DA PANICI....(UF I TOA KAKO MI SE SMRZNA KRVTA POCNAA SOLZITE SAMI DA TECAT....NE MI SE STANUVASE OD KREVETOT SAKAV DA UMRAM) IZLETA OD VRATATA I TIE 5 MIN DURI NE SE VRATI SO DRUGA SESTRA MI BEA NAJDOLGITE VO ZIVOTOV...NAJDOLGITE..VLAGA ZENAVA BARA MESTI ZA 10 SEKUNDI GO NAMESTI I SE BESE VO RED...SE SLUSNA ONA STO TREBASE DA SE SLUSNE OTCUKUVANJE NA SRCE...DVIZENJA...SE VRATIV VO ZIVOT NIKOGAS NE SUM BILA PO UPLASENA
POTOA MI PRAVEA EHO PAK NESTO POCNA DA SE SUSKA:SECENJE...SECENJE,,,MORALO CARSKI TUKA MI PUKNA FILM DOBRO KE MI KAZE LI NEKOJ STO E PROBLEMOT?BEBETO BILO NAPRECNO VODENJAKOT PREZREAN NE STIGNUVALO DOVOLNO HRANA I KISLOROD DO BEBETO...SE RESIVME ZA CARSKI NO ODLOZIVME ZA DO PONEDELNIK DA NE SLUCAJNO MI PUKNE VODENJAKOT I DA SE NAMESTI BEBETO DA SI IZLEZE NORMALNO...
TOA NE SLUCI DO PONEDELNIKOT I TAKA ME PRIMIJA PAK VECERTA VO 20h MI GO PUKNAA VODENJAKOT MI STAVIJA PROVOKACIJA DO 23h SE OTVORIV SAMO 2cm I ME ZEMAA VO SALA...POCNA OPERACIJATA SLUSAV MUZIKA GI POVTORUVAV STIHOVITE VO MENE....POCNAA SILNO OD OTKINUVAAT DEL OD MENE I KOGA SE PRESTANA VIDOV....ANGEL LUGE!NE SE USTE NE PLACESE...SO PUMPICA MU JA IZVADIJA PLODOVATA VODA OD GRLOTO I NOSOT I TOGAS POCNA...SOLZI SE TRKALAA PO MOETO LICE(OCEKUVAV CRNO BEBE ZOSTO JAS SUM SE RODILA TAKVA)NO OVA BESE POBELO OD SNEGOT...SAMO STO GO ZAVITKAA VO KEBENCETO ZASPA.POBARAV DA MU GO BAKNAM RACETO...I GO ODNESOA
CEKAV DA GO VIDAM DO 16h DURI SLEDNOT DEN NE ZASPAV CELA NOK NE MI SE VERUVASE DEKA SUM TOLKU SREKNA SEGA MOJOT ANGEL IMA 2GOD I 4MESECI I VO OCEKUVANJE SME NA SLEDEN TERMIN:PAK 16 AMA APRIL SO GOSPOD NAPRED!!!

Eh......... toj prekrasen den...

Bese vtornik -02.10.2012 i sledniot den trebase da odam na posledna kontrola kaj doktorot bidejki postelkata mi bese prestara i trebase da resime sto ke bide za poragaj-odnosno da me zadrzat. No bebuska ne sakase da ceka :OOO
Vecerta bev sama-mazot mi bese na rabota i jas si bev fino lepo tinex si ispazariv, se natovariv--kako magarence :))) i doma da si jadam i nakaj 23 rekov da sredam vo kujna i taman mm ke dojde i da setnime. I kako sto se dvozev niz kujna osetiv mokricko...i znaev dekja e vodenjakot,kako odam nakaj kupatilo uste poveke tecese...i si sednav na solja i toa si tece i pocnaa bolkicki mali i si sedam na solja i listot pred mene zapisuvam na kolku se kontrakciite-gledam neredovni bea ama bolese.Aj si rekov ne e nisto.Mu zvonam na mm ne se javuva kako za inaet-marfi,toa e :))) i eve go si doaga nakaj 12:30 i cel vo panika me gleda na solja :))) i ajde vika kaj ti torbickata da odime...a ja mrtva ladna mu vikam cekaj de ima vreme, kontrakciite se neredovni.Abe ajde vika ne se budali doma ke sedis.Ne jas mu vikam ne odam ,rano e, site me sovetuvaa da sedam so podolgo doma, zosto po bolnicite e haos, plus nokna smena lele majko. I jas se dospremiv natenane se istusirav pak i nakaj 2 bev vo bolnica.Koga me primija mi kazaa deka sum 6 prsta otvorena-lele pomisliv a jas ne sakav doma da sedam, a toa sum se otvarala brzo-na solja ke sum se porodela :)))
I od kaj 4.30 pocnaa jakite bolki i vo 06:50 dojde Janickla na svet...kako sto mrdase me skokotkase so nozeto i jas sum povtoruvav:FALA TI GOSPODE;FALA TI GOSPODE..... bev tolku srekna i zbuneta i milion emocii i cuvstva-toj moment ne se opisuva,samo se dozivuva.

Po 2 dena bevme doma, zdravi i zivi.
DEN::::KOJ NIKOGAS NE SE ZABORAVA

_____________________________

Go sakam zivotot

Мамички не е лошо да напишете по една породилна приказна за РР, и да ја испратите истата.

_____________________________

Најважната работа која таткото може да ја направи за неговите деца, е да ја сака нивната мајка."

Kikicka jas si ja napisav domasnata :))) napisav porodilna prikazna i bese objavena :)))) si gi raskazav patesestvijata

_____________________________

Go sakam zivotot

ЈанаМарија, така треба. Збор ми беше за нашите членки кои сеуште немаат храброст, без разлика каква и да е приказната, да напишат и да ја споделат со нас и со останатите. И јас оддамна ја имам направено домашната во врска со ова.

_____________________________

Најважната работа која таткото може да ја направи за неговите деца, е да ја сака нивната мајка."

Не најдов посоодветна тема да ви раскажам за пораѓајот
Значи како што пишав во една тема на последниот преглед пред нова година некаде, плодот почна да заостанува, во 34 недела, одговараше за 32. Терминот ми беше 07.02, а некаде од кај 10ти Јануари влегував во 9ти месец и матичната рече дека тогаш ќе ми даде упат за на гинекологија, па така јас отидов да земам упат, се качив горе, ама докторката која ми ја препорача не беше на смена, наредниот ден син ми кашлаше па одев со него по доктори и така на 16ти Јануар среда решив пред да одам на работа да одам да се прегледам. Најпрво ми направија ЦТГ, во ред беше, а после на ехо ме гледаа 2 докторки и тие исто така утврдија дека плодот заостанува за три, три и пол недели, јас цела испаничив ги слушам што зборуваат, ама не ги разбирам, викаат што побрзо да се заврши ова, има некој проблем и викаат ајде утре нека дојде да ја прегледа анестезиолог и сите други прегледи и во петок да ја правиме царски. Петок??? Па тоа е за два дена, си мислам, што не очекував најмалку уште десетина дена да се породам. Завршија со ехото и докторката ми вели, На плодот не му е добро во тебе, подобро ќе му биде надвор, отколку внатре, почнав да плачам и освен ова ништо друго не се сеќавам што ми зборуваше. Од паника сто пати препрашав што треба да направам наредниот ден.
Кога излегов оттаму, му се јавив на мм, му кажав и му реков да земи одмор 2 дена, дека во петок ќе ме породат, се разбира и тој се изненади.
Се уште одев на работа, немав отворено боледување, на директорот му реков дека до крајот на неделава ќе идам секако, па кога отидов морав да му кажам дека од утре не идам повеќе. Го поминав некако тој ден на работа, морав да останам за да дозавршам некои почнати работи и да и пренесам на колешката работи кои требаше да ги превземи.
Наредниот ден со мм отидовме. Докторката беше тука, ја прашав уште еднаш да ми објасни, зашто вчера реков испаничив не сфатив ништо. И така ми објасни дека заради некоја причина, бебето не напредува, најверојатно постелката не го храни, па ако чекаме уште може скроз да откаже постелката и работите да се искомплицираат, затоа подобро ќе му биде да го извадиме и надвор да си напредува, плус тоа рече дека сум била царски со првото, посекако ќе ме породеле во 38ма недела, а јас бев 37ма, што значи само 7 дена порано те породуваме, ништо страшно, кога плодот веќе е во 9ти месец се му е оформено, само е прашање на килажа, така да нема потреба да се плашиш, дека порано те породуваме. Така беше фина докторката, убаво ми објасни, и мм беше тука, па малку се потсмиривме. Мислев дека само ќе ме прегледаат и ќе ме пуштат, а другиот ден да се вратам пак, па таман ќе можам да се спремам и да купам се што ми треба за мене и за бебето, зашто ништо немав спремено, сметав дека е рано, само што влегов во 9ти, арно ама ме задржаа, па мм ми ги спремаше сите работи и купуваше се што треба за бебето. Ми ги направија сите крвни слики, преглед од анестезиолог, ЕКг и не знам веќе што.
И дојде петок, требаше да ја почекаат да дојде докторката од Битола, која рече дека ќе дојде покасно, ама после тоа одлучија наместо неа да присуствува друг доктор, така да уште од 8.30 почнаа да ме спремаат со системи и други работи и ме внесоа во операциона сала и во 09.17 ја извадоа, бев со спинална анестезија, гледав, слушав се, па кога ја извадоа ми ја покажаа да ја видам. Цуца моја, цела во крв извалкана, плачеше, по 2 минути ми рекоа дека тежи 2.480гр и дека бебето е добро. Килажата беше добра јас се грижев, мислев дека ќе се роди уште помала, па ќе падне на тежина, па се плашев да не ја стават во инкубатор, па да ја чекаме да порасне и секој ден да бидам во неизвеснот итн. Ама немаше место за грижи

_____________________________

Life is not the amount of breaths you take, it''''''''s the moments that take your breath away

ееве и јас да напишам
беше среда 20.06 2012 мене термин ми беше на 10 06 знаци скоро 42 недела нака петипол попладне се спремавме да одиме на цтг со мм али претходо викам чекај да одам до вц да мочкам и ке одиме одам у вц кога ете тоа чепот паднал ја срекна до бескрај го викам мм да види и кога го виде само направи една фаца и се насмеа ај на цтг одтидовме и таа ме стај на цтг се беше супер али ни болки ни контракции одам после кај докторката нели да го види цтг и на преглед вагинален (пошто ми рече предходниот ден ако до петок нема ничто онда ке ме задржале во петок ) ме прегледува вагинално ми вика о ти 4 прста си отворена ај на приемно јас од срека рипам и му викам мм ај за некој 10 саати ке станеш тато хехех брзо и се јавив на мама пошто она ги знае сите луге у секоја институција нели да ми фака врски отидов на приемно таму соблечи се одн себе и ми дадоа една спаваќа без копчиња горе со извињење цицките на изволте ми беа абе катастрофа и викам на таа дај друга спавака вика немеме дал барем шпенагла немаме ја и викам а што имате вие и од тика знаев дека ке се карам се кацив на приемно т.е предпородилна сала и беше скоро осум атогас имаат смена ми ставија чепце нели за да се испразниш и она во рака за инфузија абе таа сто пати ме прободе ти и викаш нема таму вена таа има ај треба да си одам и тука со неа се карам одиси зити бога остајме ке ме боцне некој друг да не те гледам а имаше една зена само викаше ооооооо, ооооооооооо сирота и така ме боцна една млада сестра од прва ме смести на кревет ме врза на цтг бевме 6 жени јас и таа една првоеротки дригиве викаат ние се смееме пошто од болка ништо да ви казам јас бев луд збуњен битна ствар врската ја фативме благодарение на мама дојде дикторката ме прегледа 5 прста отворена али водењакот не ми беше пукнат па за 1-2 часа ми го пукнаа ми ставија провокации и на цтг лезам јас и блебетам до бескрај абе уста не затворив др.ми понуди епидурална али јас ја одбив зш од болки ни б немав али за едно пола саат откако ме ставија на провокации почнаа првин бе а слаби па појаки гледам жениве шетаат и офкаат викам ај ијас
отидо до врата тука мајками а мм излегол да пуси цигара е како што стигнав до вратат така почнаа правите полки а мајками ме гледа се смее ја и викам не се смеј не е смешно боли иди у п.м али што да правам тоа е момент па се вратив назат во кревет пак ми ја уклучија провокацијата уште толку абе почна у глава да ми се врти срцево 200 почнав да викам по сестрата на цел глас колку што можев најако и викам и се смеам и плачам у исто време сестро јас ке умрам готово така и викав ајде вадете го бебето мм е надвор абе цепки таа се смее ми вика не умираш не се секирај ајде викам таа епидурална носија под хитно а беше еден саат по полноќ ме земаа за на бокс и доага анестезиологот и ми вика ти си таа и таа јас таа и таа епидурална не се става у еден ми вика а јас од болки се виткам и и викам море ке ја ставиш и оро ке играш а она ако нети ја ставам и викам ај се а да не ја правиме голема знаеш кој ми еврска ставај и не дрдори многу само немој да има некоја грешка во ставањето ото после мисли муја ети уште една караница абе богда чува и кога почна да дејствува епидуралао леее луге рај ни болка ни бутур така на бокс со инфузуја со провокација у едната рака во кичма епидурал на цтг поврзана у другата рака притисок ми мере нон стоп со рашчепени нозе почна бев 7 прсти отворена и така бабицата ме проверуваше на некое време а цело време напони имав леле како за кака али уште поголеми и си напињав цело време така ми рече бабицата последен пат кога ме провери беше чети ипол сабајлето бев 9 прста отворена ете за секунда се собраа сите( мисечини дека од сите клиники дојдоа дежурните доктори )ајде ми вика туркај али силата т.е напонот насочиго доле не у глава ја ко за инат со главата и така три четири пати и ете ја бебушка пинцеза на мама се роди едно слатко мало па ми ја ставија на гради одма така ја си поплакав малце нели од срека па ја земаа да ја средат а мм и мајками си отишле тачно у четири ипол ја за 10 мин.се породив откако си отишле и така им се јавив и другио ден дојдоја и така а за поле тоа односот на сестрите со родилките и бебињата е посебна приказна ме мрзи веке да пишувам

Trudnici, moze li maz da prisustvuva na poraganje vo GAK? Toj bi sakal, no ne znaeme taa informacijata :(... Qko moze, se plaka?

Дали се согласувате Вашите постови да бидат објавени како статии и да се вбројат во најголемата збирка на породилни приказни воопшто?

КЛИК

Воедно и повик до тазе породените мамички да ја раскажат својата приказна од породување

ТУКА имате инструкции.

Ве очекуваме!

_____________________________

When I'm good, I'm very good, but when I'm bad, I'm better.

Да ја раскажам и јас мојата приказна, се надевам ќе помогне некому. Се породив во ГАК Скопје. Не сум од Скопје но одев за прегледи таму во 9ти месец затоа што сакав таму да се породам. Преку пријатели ја запознав др. Викторија Јовановска и последните два прегледи ги имав со неа. Неможам да ви опишам колку прекрасна жена е др. Вики а притоа одличен гинеколог. Се породов минатиот месец на 28.05.13, а добив болки предходната вечер. Бидеќи ми е прво детенце не знаев како изгледаат породилни болки. Имав слични цели две недели предходно се појавуваа па пак исчезнуваа. Таа вечер беа посилни од предходно па претпоставив дека тоа е тоа. Тргнавме со сопругот и за еден час бевме таму. Ме примија некаде после полноќ и ме задржаа поради болките кои ги имав а ништо друго не асоцираше на породување. Не бев ни отворена ни матката ми беше омекната ни плодот спуштен, апсолутно ништо но сепак ме задржаа. Цела ноќ имав болки силни но сепак подносливи молчев и си ја гризев раката. Утрото повторен преглед па ме испратија во предпородилна сала. Болките продолжија се интензивираа но сепак не се отворав а прегледите стануваа се поболни последно што се сеќавам плачев рикав. Др. на последниот преглед утврди дека плодот се кренал нагоре и реши да ме испрати во оперативна сала за царски. Тоа беше после 14 сати болки а последните два неподносливи( се срамам да признаам ама рикав како магарица ). Во сала ми пуштија две анестезии и спинална и целосна и на мое огромно разочарување не го видов раѓањето на мојот син. Кога ме разбудија сестрите на интензивна и сватив што пропуштив почнав да плачам и ден денес плачам кога ќе се сетам ама тоа е така требало да биде. Важно двајцата бевме во одлична здравствена состојба и сега сме дома и се разгалуваме по цели денови :))

Да ви кажам за моето искуство! :) Заден термин ми беше 30.4.2014 јас се породив на 23! Предходната вечер зо маж ми со бевме на кафе, па на шетање и дома ме чекаа другарките. Баш вечерта дискутиравме за тоа кога може да се породам. Си отидоа накај 12 ние си легнавме. Маж ми утредента беше на работа од 6 сабајле јас станав накај 7 и осетив дека нешто ми тече малце ама мислев дека не е ништо страшно и си продолжив да спијам. Околу 8 ме разбудија така болки како за пред добивање и викам ајмо почнавме ама не бев сигурна и си чекам и видов дека цело време ме боли и му се јавив на мм и му викам почна доѓај. Дојде дома тој поиспаничен од мене. Стигнавме во ГАК ме прегледуваат и ми викаат 8 прста отоврена, јас луѓе дома ќе сум се породела Ме качија на бокс одма, ама не може се да оди така лесно бечето се немаше спуштено ич и си седев така 2 саати на бокс со болки невидени ама издржав мушки и глас не пуштив! . Се мислеа дали да одиме царски ама се решија за природно една ми го стиска стомакот ја туркам и го родив малиот принц! Искрено мене породувањето не ми се виде ништо страшно и би родила уште 10 Ама мене не ми фати анестезијата за шиењето и да ви кажам господ го видов. Како и да е се се заборава кога ќе си гов идите бебчето и да ви кажам не е ништо страшно и многу зависи психолошката подготовка, јас цело време си викав дека не може да е многу страшно и стварно така излезе!

Toj den...e denot koj go zamisluvav cel zivot,kako od srekja ke letam kon bolnica,kako naskoro ke go vidam,ke go gusnam i baknam moeto najmilo,moeto cedo...i tokmu taka i bese...
Termin mi bese 01.07.1 i utroto bev na lekar zaso dojde denot a jas nemav ni bolki ni nisto,edinstveno sto go imav kako znak bese toa sto mi padna cepot,no nisto poveke...doktorot mi rece deka ke pocekame uste 1 nedela pa ako ne ideme so provokacii...i taka si otidov doma,si piev kafica so drugarkite voopsto nesvesna deka toj den mn ke mi se smeni,nesvesna deka taa nok jas ke bidam vo bolnica!samo sto tie si otidoa oset_iv bolka vo stomakot koja ne pominuvase,si velev ova ne se kontrakcii,kontrakciite proagjaat,a ova ne pominuvase!po eden cas nesto pocna da tece,jas stoev kako pomocana a toa tecese znaejki kolku e saat si rekov zeno pisuvaj na ringeraja i vleguvaj u wc sredi se i koga ke dojde vreme trgaj vo bolnica!ama ispanicena,baska i prvo dete si vikam aj ke poslusam i ke odam pobrzo vo bolnica,pa taka otidov vo bolnica bez bolki so sto bev zadrzana na patoloska...puknat vodenjak,bez bolki,2 cm otvorena vo 21:30...od togas se trgna na loso bar spored mene. vo 01:15 mi pocnaa bolkite i vednas bea na sekoi 3-4 min.,koga me pregledaa vo 04:30 bev otvorena 9 cm i odma me odnesoa vo porodilna sala sto realno me zacudi,ocekuvav nekoe sobice ko od horor film a nacekav satelit,salata bese tip top(bar edna dobra rabota)...i taka si se macev na boks so ctg-to na mene do nesto za 08 se dodeka doktorot ne rece da mi stavat sinto zs bebuska moja se kaci skroz gore,uste malce u zeludnik sto ne mi vleze,ama ni sintoto ne pomogna pa doktorot mi rece da napnuvam na sekoj napon za da spadne nadole bebeto i jas budala neiskusna napnuvav i navistina bebuska se spusti ama tuka pocna losoto...blagodarenie na praznite naponi izgubiv sila i veke ne mozev da napnuvam a poragjajot pocnat,pa pocna 2 sestri da me stiskaat za stomak,dole secat ko da otparuvaat bluza i nekako ja izvadija kerka mi na 02.07.1 vo 09:05...srceto moe konecno si go vidov,legnato na moite gradi,pocnav da ja galam i samo povtoruvav gluvce moe,gluvce moe ...vo toj moment mi se vrati se sto projdov i samo si rekov:lele Boze zasto kerka?zasto da se maci vaka? vo eden moment mi ja zemaa i pocnaa pak da me stiskaat po stomak,koga prasav sto e rabotata mi rekoa deka postelkata ne iskaca i zatoa stiskaat,da davam naponi za da izleze...ajde i toa go napraviv koga ete izleze ama ne cela...lele ajde pak se iznasobraa doktori,nikoj ne kazuva sto se slucuva i sledno sto se sekavam e kako se budam a mene me sijat...togas dojde edna od sestrite,mi stavi nesto vo infuzijata i ja prasav sto se slucuva pa mi objasni deka morale da mi stavat celosna za da me iscistat...i taka jas si projdov so priroden-carski poragjaj...gledano nanazad,poragjajot i bolkite ne se strasni no nacinot na koj sme tretirani e nikakov,zatoa za sledno si odam so zakazan carski bar si znam deka niso nema da oset_am,a za bolkite potoa-pa i sega osekjam bolki a ke rece nekoj prirodno bilo...kako i da e ne se zaborava nisto,neka ne ve lazat,samo ne moze da se sporedi radosta za deteto so bolkata koja sme ja trpele...zatoa velat deka se zaborava! vo sekoj slucaj sega sum gorda majka na malo gluvce,sto momentalno ima 10 dena i dusata ni ja vadi

< Поракaта ја уредил Melanija RR -- 12.7.2014 23:43:11 >

Тој ден и не беше баш еден ден :D

Моите болки траеја едно 5 дена.. многу се измачив и мн ме измалтретираа зошто тогаш беа протестите во чаир и некако мислам дека гледаа само да не префрлат нас родилките во ГаК и така.... ептен патешествие беше... треба породилна приказна да пишам ама тоа на раат... сега на кратко само ќе ви пренесам малце од последниот ден :D породилниот...

Кога ми пукна водењакот ми падна огромен товар од душа. Мн бев исплашена зошто болките стануваа се посилни и посилни а јас не се отварав воопшто брзо, а не ми дадоа никаква провокација... а сите знаеме колку е згодно кога на секое поминување ти брцаат да видат колку си отворена
И кога пукна водеакот ме примија на породилно, ми ставија некоја инекција во рака, за 20тина мин ме ставија на бокс... цел пораѓај си го видов на стаклото од рефлекторите целата сила ја користев за да напнам и моето злато да не се мачи и да излезе што побргу... дури акушерките ми велеа не напињај толку многу ќе ти закрварат очите.. а јас кутра пусти страв за малото душата ќе ја испуштев. Но морам да кажам дека пораѓајот воопшто не ми беше болен, туку деновите до пораѓај... Испукав од крај до крај, но кога го видов моето мило се ми беше пуно рамно.... испукав од крај до крај и Др. ме частеше две анестезии за шиење, па добив пофалба дека сум била најпозитивна родилка хехе

После пораѓај психички бев пореметена и се штуцав во сон на пола саат... незнам ова дали ви се десило но јас мн се штуцав и се будев преплашена...