Јас никогаш во животот не сум била удрена од родителите, а искрено и немало зошто. Толку сум била мирна глас не ми се слушало по цел ден а не пак бељи да правам. А Михајло го имам неколку пати удрено по газето и неколку пати по рачето. Дефинитивно нема ефект. Само со зборување и објаснување можеме да постигнеме рзбирање.  

i mene me potepnuvale...a antonio samo po gazeto nekogas ama nekako zal mi e pa samo go karam

И татко ми и мајка ми знаеле да удрат..со тоа што мајками понежно и секогаш по газе, додека татко ми кога тепаше не гледаше каде мава, па знаеше да не закачи и по глава и по грб, а има тешка рака мислам дека уште ја осеќам...Не им замерувам, такви се, мислеле дека тој начин е правиот. Татко ми е во принцип нервозен човек, и кога се караме ние се надвикуваме и најчесто јас терам се у...и напуштам територија. А со лука е друга приказна- јас може и да го шлапнам по газе, а особено кога ми извољева и не дава да му сменам пелена, а они не- никогаш немаат рака кренато на него, може по раче да добие ако фаќа во струја само

 и сега се поставува прашањето кој е во право!?
а ете не ни фали ништо,сите сме прави,здрави,воспитани,нема некој психички проблем поради тепањето,тешко оштетување?!

ајде кажете кој греши?!
немој да ме сватите лошо..не сум јас за тепање,ниту го тепам моето дете и сметам дека така е правилно!
и знам дека е тоа личен избор на секој родител,мегутоа едноставно "висеше во воздух" прашањето?!

Nie sme tri sestri i tatko mi i majka mi(Bog da gi prosti dvajcata) nikogas ne nemaa udreno.E tuka doaga ona klucnoto prasanje:Kako togas postignale da ni bidat avtoritet.Tatko mi na.pr.bese dovolno da ne pogledne i nie znaevme,sto se veli,kolku e saatot.Ne trebase ni da se vika,ni da se tepa.Majka mi,pak sekogas koga nemase da istera po nejzino,vikase,ke vidite na tatko ti.I se znaese,odma se se doveduvase vo red.A ova decava sega,nema sansi...Ma tepaj go,ma karaj go,toa si tera po svoe...Mozebi gresime nekade vo vospituvanjeto,ne znam...

_____________________________

Love is in the air

синовите ги тепав со лопатче за вртење палачинки, с` додека не се скрши, атие пораснаа. Сега ми велат дека за сестра им ќе ми купеле ново лопатче, за да (цитирам): не станела Шмизла и разгалена, ама да била умна и воспитана како нив, зошто да не било тоа лопатче, којзнае што беља ќе си направеле на самите себе си, колку биле будали и палави...
Дали „су батине из Раја изашле“ да ве прашам јас вас?

Дефинитвно  НЕ! Кој како сака нека каже, тука можеме и да ја кажуваме вистината или не, сепак сметам дека 90 % се плашиме да не бидеме осудени од другите. Имав период кога Мартина ќе си добиеше по газето, нема ефект, период кога многу многу зборев со неа- имаше ефект.Е сега верувајте ни тоа многу зборење не ми помага.Нема ефект.Дали таа бунтовност е само реакција на љубомора поради раѓањето на Мила не знам.

Друго, татко ми беше професор, се решаваше со разговор, освен на два пати се сеќавам моите сестри убаво си добија.Еднаш за едната кога ја фати како пуши, а беше 6 одд, и еднаш за другата, ама не се секавам причината. Повекето пати сме биле казнувани со стоење пред врата. Мајка ми никогаш не кренала рака на нас, на ниту една од трите, но кога тргнав на училиште бев многу, многу, многу палаво дете.На часовите не седев мирна, не учев, се тепав со децата, деликвент број еден. И сега доага родителско, мајка ми оди си доага дома, ја гледам лута ифрид. Си викам сега го окркав. како сега ми е сликата пред очи, само почна да плаче и да ми вика: - За срамота Елена, татко ти професор, сестрите одлични збор не сме слушнале,а ти мајка ме натера да пропаднам во земја. излезе од собата. Што да ви кажам. После тој разговор, во мене се се промени. останав дива и темпераментна, ама на ушилиште бев бубачка, скроз одлична, на секое поле се докажував, само да им покажам и докажам дека и јас сум добра. Во се, ама во се се докажувавав и мислам дека зборот колку може да направи, ништо друго не може.


_____________________________

Животот е убав за оние кои знаат да го живеат.

Ецке, што дакажам... во пра во си.
Понекогаш: Еден збор, еден алтан.

Физичкото и психичкото насилство се резултат на недоволната едукација на родителите како правилно да ги воспитаат децата. Во современите земји постои литература за воспитување на децата, но кај нас, за жал, не верувам дека некој ја користи. Ќотекот како воспитна мерка останала од порано и до денес се користи. Ова е сериозен проблем бидејќи детето што пораснало со ќотек, така ќе се однесува и кон своите деца. Значи, се пренесува од генерација на генерација, па затоа го има во толкава мера - објаснува социологот Анета Поп Илиевска. И педагогот Јелисавета Луковска посочува дека е сосема погрешно децата да се воспитуваат со ќотек. - Податокот дека дури 69 проценти од децата се подложени на насилство е застрашувачки. Ова е сериозно предупредување бидејќи насилството многу лошо влијае врз развојот на децата. Родителите мораат да сфатат дека со ќотекот можат само да му наштетат на детето, па затоа мора да разберат дека разговорот и комуникацијата се мерките со кои се воспитуваат децата - вели Луковска. Покрај социолозите и педагозите, на лошите последици од насилството врз децата посочуваат и невропсихијатрите, кои предупредуваат дека малтретирањето остава страшни последици и траги во нивниот развој. - Психичкото малтретирање е посериозно. Овој вид насилство е огромна пречка за правилното созревање на личноста и влијае врз менталното здравје. На овој начин се упропастуваат генерациите на кои треба да се потпреме во иднина - алармира невропсихијатарот Витомир Мицев. Од Првата детска амбасада „Меѓаши“ истакнуваат дека се загрижени од тешката состојба во која се наоѓаат децата. - Насилството врз децата раѓа насилство. Ги учи децата на агресија, раѓа отпор и придонесува за ослабување на врската меѓу родител/старател и детето, врската наставник и дете или дете и дете. Во почетокот тепањето може да се чини ефикасно, но наскоро се покажува дека родителите треба да удираат се посилно и посилно за да го постигнат истиот резултат. Викањето и постојаното критикување на децата, исто така, се мошне штетни и доведуваат до продолжени емоционални тешкотии. Ваквото казнување не им помага на децата да развијат самоконтрола и почит кон другите - вели Гордана Змијанац од „Меѓаши“. извор: Време

_____________________________

Животот е убав за оние кои знаат да го живеат.

quote]Дали „су батине из Раја изашле“ да ве прашам јас вас?

Da zatoa sto ne bile dobri za tamu

Како дете нкогаш не сум била тепана не дека не су грешела туку едносавно за грешката секогаш бев казнета на поинаков начин.Нема да го добијам посакуваното нешто или нема да отидам таму кај што сакам или нешто слично за да сфатам дека за секоја грешка следи соодветна казна а за секое добро дело награда за да ме мотивира за подобро однесување.Тоа се стремам да го применам и на синовите но во некои ситуации мора да признаам не ми оди од рака.Но со тепање сум пробала и сфатив дека кај нив се развива замо гневот и желбата грешката да ја пофтори како резултат на револтот кој го носи со себе од моментот кога бил тепан.

се согласувам сум видела родители за кои несакам да ги именувам кои со тепање мислеа да го воспитат детето ,а што постигнаа?Го направија детето нервозно и полно со гнев и им се чудам што никако да си ги согледаат нивните грешки и никако да сватат дека детето е нервозно само од нивните постапки.Немам дете али мислам дека тепањето не е решение за воспитување.

Татко ми никогаш не ме удрил ама не памтам и нешто посебно да сме биле блиски или да сме комуницирале. Мајка ми пак и кога треба и кога не треба хистерише па ми се случило неколку пати да ме удри и верувајте секогаш сум се чувствувала навредена. Јас сум одгледана од баба ми до мојата 14 година кога почина такашто со моите баш и немам некој однос ама си ветив дека јас моето дете нема да го тепам. Знам да и подвикнам ако чепка некаде кај што моеже да се повреди, а кога и се развикав пред некој ден без потреба зашто јас си бев нак чена после 2 саати плачев од мака. Е сега ми сле случило 2-3 пати да ја плеснам по рачето онака несвесно и во истиот момент да се опоменам себеси. Мислам дека има некои работи кои ни се програмирани во потсвеста своевиден багаж од детството од кој е тешко да се ослободиш. Многу треба за да се разбие тој круг мене ме удриле па јас ќе ја удрам па таа нејзиното дете итн. Не сум за тепање во никој случај ама ако некгаш во иднина раката ми биде побрза од мислата не знам што се ќе направам за да и се извинам на ќерка ми. Само да не се случи такво нето зашто можеш да се извиниш и да ти простат ама не се заборава па и да се заборави не се брише од потсвеста.

_____________________________

love u all

kazete mi iskreno eve i kako vozrasni nekoj da ve udri ke go resi problemot ili uste poveke ke ve nanervira da terate inaet?!?

_____________________________

sekoj e blagosloven ako veruva vo boga

definitivno tepanjeto ne e vospitna merka i mnogu poveke moze da napravi steta otkolku da se postigne sakaniot efekt, zatoa samo so ubav zbor i celicni nervi

еве и јас да напишам моите посебно татко ми никогаш рака не кренал на нас ние сме 3 деца а мајка ми знаеше да не подчукне али секогаш беше тука татко ни кој застануваше мегу нас и недозволуваше тепање,можеше да не казне со нешто нема да ти купам ова или нема ова а тепање не.Еве сега гледам кога е кај мама сестра ми со нејзините дечиња и ако одговори нешто на наекое од нив сега ке видиш само да одговори татко ми одма и кажува немој да си го удрила.Дури понекогаш и се зезаме бидејки знаеме дека нема такво срце и недозволува  тепање, сега и неговите внучиња да бидат подчукнати.И за ваквото воспитување мислам дека е во право тепањето во никој случај не помага.Подобро проблемот да се реши со зборови и на помирен начин така и децата ќе бидат посмирени и нема да има гнев во нив.

via Форум:
Навистина, таквиот метод за воспитување може да има краткотраен ефект, но тоа не го учи детето на самодисциплина и не го упатува во правилната насока. Противниците на овој метод сметаат дека удирањето на детето е само излив на лутина од родител кој изгубил контрола врз своето најмило и не знае што друго да направи. Иако некои родители ја одобруваат воспитната шлаканица и сметаат дека е ефективен начин за воспитување на детето, таквиот начин на воспитување им предава на малите деца погрешна порака. Еве неколку причини зошто не треба да ја употребувате силата на вашата рака во воспитувањето.

1. Го учите детето дека е во ред да се користи насилство. Секогаш кога две дечиња се караат и едното посегне со рака по другото, веднаш ќе слушнете родителски глас кој ќе започне да им објаснува дека не е во ред физичкото насилство.
   Сепак, делата се поважни од зборовите. Ако истиот тој родител по одредено време крене рака на детето, тоа ќе научи погрешна лекција. Детето ќе запамети дека секогаш кога некој друг прави нешто што не му се допаѓа, треба да го удри.
   Насилството почесто се појавува кај оние луѓе кои биле удирани како мали. Повеќето родители кои ја практикуваат воспитната шлаканица, го научиле овој начин на воспитување од своите родители. Истражувањата покажаа дека дури 25% од луѓето кои како мали биле удирани, кога пораснале станале насилни кон својот партнер.
2. Со секоја шлаканица вие му создавате страв. Воспитниот ќотек може да направи вашето дете да се плаши од вас и не да ве почитува и слуша. Детето исто така може да се чувствува понижено и со тоа да го оттурнете од себе. Доколку тоа се случи, потоа дури и применувањето на воспитен разговор од ваша страна нема да може да придонесе за ефективно воспитување.
3. Воспитното удирање ја уништува вашата врска со детето. Ако често го удирате своето дете, тоа ќе започне да има силни негативни чувства кон вас. Затоа, треба да применувате понежни и вербални методи за воспитување. Кога детето ќе порасне и ќе биде сè подалеку од вас, единственото нешто преку кое ќе можете да го држите во правилна насока ќе биде вашата врска.
4. Со секој удар ја намалувате неговата самодовербата. Удирањето предизвикува и физичка и психичка болка. Ниската самодоверба може да придонесе вашето дете подоцна да развие антисоцијално однесување и повлекување во себе.
5. Шлаканиците не го учат кое однесување е правилно. Доколку по неговото недолично однесување вие решите да употребите воспитна шлаканица, вашето дете ќе сфати (барем краткотрајно) дека тоа што го направило е грешно. Но, на таков начин вие не му кажувате кое однесување е правилно. Вие само му укажувате на грешката, без да му кажете како да ја поправи.

Ако сакате да го казните своето дете поради лошо однесување, можете да му скратите од привилегиите (видео игри, гледање ТВ) или да го задржите некое време во соба каде нема ништо интересно за правење. Постојат многу други начини да успеете да го воспитате вашето дете, па затоа избегнувајте го ќотекот како метод за воспитување.