Додека гледам како спиеш, усните полека ти се движат како да сонуваш дека пиеш млеко, не можам да не мислам дека растеш толку брзо...

Ти сè уште си целосно зависен од мене, знам, но растеш полека и секој ден кога ќе ги се стемни, помина еден ден, и си еден ден поблиску до својата независност, и јас би сакала да го забавам тоа. 

Знам дека ова може да звучи тотално глупаво затоа што го велам ова додека си до мене, сигурен во топлината на мојата прегратка. 
Нема да одиш никаде толку брзо, но знам дека нема да трае засекогаш и едноставно не можам да си помогнам. Нема да ти требам вака повеќе со годините што доаѓаат и веќе ми недостасува тоа. 

Растеш толку брзо.
Веќе не те дојам толку често, наскоро ќе започнеш да јадеш нормална храна и ќе го немаме ова време во кое те држам во прегратка. Дури и сега не сакаш толку многу прегратки, а само што почна да се тркалаш сам и да се обидуваш да дознаеш како да се движиш. Јас сум полна со гордост додека те гледам како лазиш низ подот дури и ако срцето ми се скрши малку кога плачеш да те спуштам, затоа што јас сум таа што сака да те гушка цело време сега.

Растеш толку брзо.
Се сеќавам на првите четири недели како да беа вчера, иако често ми се чини како да беа претходната година. Како можам да плачам и да го сакам моето старо тело кога сè што сакам е да те нахранам, а ти да лежиш на мене. Сега едвај те убедувам да останеш легнат на мене уште две минути, а моето срце сака да се вратам во тие први денови кога дојдо на светот за да можам да уживам во секоја прегратка и да го ценам секое доење.

Растеш толку брзо.
Кога се обидуваш да се искачиш на мене како на дрво среде ноќ, врткајќи насекаде, ми недостига твоето мирно  заспано тело како кога беше новороденче. 
Сега си толку фасциниран од се околу тебе и мора да видиш што точно се случува во секое време, но ми недостига начинот на кој бев единственото што можеше да ги видиш кога седиме и се гушкаме, се гушкаме, постојано, цело време во деновите кога штотуку сум те донесла дома . 
Деновите честопати можат да бидат долги, но седниците? Ох, колку кратко изгледаат. Времето минува покрај нас додека патуваме заедно овој ден во удобноста на нашиот дом. Сакам да паузирам и да го премотувам тој ден секој пат кога ќе заспиеш навечер. 
Знам дека наскоро ќе ми недостасува и овој момент, како и кога ќе започнеш да ползиш, и да одиш, да скокаш и да играш, да брзаш кон сите родендени и празници што се пред тебе. Едвај чекам да го видам неверојатниот млад човек во кој ќе пораснеш, кога одиш на училиште, стекнуваш пријатели, ќе се заљубиш, ќе добиеш работа, куќа, автомобил, свои сопствени деца. Солзи ми се слеваат од самата помисла на првите чекори што ќе ги направиш наскоро, а камоли се што ќе дојде после тоа. Твојот живот беше краток досега, но ти веќе ме исполнни со гордост и имаме доволно време да продолжиме ... и затоа, те молам, те молам, остани уште малку мал, бидејќи растеш премногу премногу  брзо.