Верувале или не, постојат симптоми што можат да се појават кај идните татковци за време на вашата бременост.Да, можеби сте изненадени на прв поглед, но татковците ги чувствуваат промените кога ќе забремените. Што е синдром Кувада?

Според клиниката Мајо, синдромот Кувада се јавува и кај целосно здрави мажи кои очекуваат бебе. Овие симптоми не се третираат како ментални проблеми, а научниците посочуваат дека тие можат да бидат навистина вообичаени.

Овој синдром опфаќа широк спектар на симптоми - и ментални и физички.
Најчести физички манифестации се гадење, киселини, болки во стомакот, проблеми со дишењето, грчеви во нозете, болка во грбот, инфекции на уринарниот тракт, па дури и главоболки.
Психолошките симптоми можат да бидат намалени либидото, немир, но и вознемиреност и депресија.
Експертите за ментално здравје ја разгледале хипотезата дека ова може да се случи поради љубомора и неможност да се роди дете, но можеби и вина за да се направи таква промена кај нивниот партнер. Една психолошка теорија го истакнува проблемот со маргинализација на мажот за време на бременоста на жената.
Постојат многу теории, и ниту една не е медицински докажана.
Понекогаш се верува дека подобрата подготовка на маж за татковство, како што е учество во пренатална часови, доведува до појава на овој синдром.
И покрај многу истражувања, овој синдром се чини дека е поврзан со нивото на хормоните, пред се тестостерон.Многумина ја поврзуваат оваа состојба, особено кај мажите кои за прв пат ќе станат татковци, со меѓучовечките борби, што може да биде неверојатно стресно поради измешаните чувства.

„Дефинитивно има многу фактори кои се вклучени“, рече д-р Ролс Готсфилд. "Луѓето имаат различни животи, но исто така и стрес. Некои може да бидат повеќе склони кон хормонални промени за време на бременоста на партнерот."

Промените што се случуваат, може да бидат навистина стресни, така што не е чудно што тие водат до физички и ментални промени.
Лекарите посочуваат дека е многу важно двајцата партнери да бидат свесни за постоењето на овој симптом. Важно е да имате добра и отворена меѓусебна комуникација, но и да се консултирате со лекар доколку е навистина неопходно.