Живееме во ера на глобална пандемија, а новите навики што сите веќе ги прифативме, како што се социјалното растојание, носењето маски, миењето и дезинфекцијата на рацете и површините придонесоа за намалување на сите респираторни инфекции, како и пневмококи. За возрасните, овие мерки се само нови, додека нашите деца растат со нив уште од рана возраст. Во градинките е скоро невозможно да се држи на растојание и да се спречи допирање или физички контакт помеѓу деца и воспитувачи од различни групи, и покрај тоа што градинките се трудат да ја одржуваат хигиената на највисоко ниво, тешко е да се спречи пренесувањето на болестите кои лесно се шират. 

"Детските заразни болести се честа појава во затворени детски колективи каде што е невозможно да се спроведат мерки за социјално растојание и други мерки за спречување на инфекција со заразни болести. Од оваа причина не можам да ја нагласам доволно важноста на вакцинацијата како недвосмислено докажана и ефикасна метода за спречување на заразни болести, не само оние деца кои се вакцинирани, но поради колективен имунитет и оние други (хронично болни, имунокомпромитирани), кои поради својата состојба имаат контраиндикација за вакцинација “, рече  Д-р Лорна Стембергер Мариќ, специјалист по детска инфектологија од Клиниката за инфективни болести „Д-р Фран Михаjлевиќ“, Оддел за инфективни болести на деца и Медицинскиот факултет на Универзитетот во Загреб. Родителите на мали деца треба да знаат дека голем процент на деца, особено доенчиња и мали деца, се асимптоматски носител или носител на пневмококи во грлото и можат да заразат други деца, браќа и сестри, но и возрасни во нивната околина.

Пневмококна инфекција може да предизвика широк спектар на клинички слики, од асимптоматски микроби до многу тешки инвазивни инфекции како што се бактериски менингитис, сепса и септички шок, вели др. Мариќ 

Родителите на мали деца, особено оние кои одат во градинка, веројатно знаат дека пневмококните заболувања честопати се неизбежни во овој ран период. Имено, голем процент на деца, особено доенчиња и мали деца, се асимптоматски носители на пневмококи во нивниот фаринкс (назофаринкс) и на тој начин можат да заразат други во нивната околина.

Пневмококна болест најчесто се јавува кај мали деца, односно за време на раното детство, но и возрасните можат да бидат заразени затоа што децата се носители. „Присуството на пневмококи во назофаринксот (од брис) за време на отитис медиа или пневмонија не мора да значи причинско-последична врска, иако пневмококна болест најверојатно е предизвикана од серотипови, тогаш присутни во назофаринксот“, вели педијатриски инфектолог.дека се идентификувани околу 100 различни видови на пневмококи. 

Пневмококната инфекција може да предизвика и многу тешки состојби. Родителите треба да знаат дека пневмококна инфекција може да предизвика широк спектар на клинички слики, од асимптоматски микроби до многу тешки инвазивни инфекции како што се бактериски менингитис, сепса и  шок. Педијатрискиот инфектолог вели дека во клиничката пракса најчесто гледаат деца со трескави состојби и скриена бактериемија, инфекции на ушите и пневмонија, но секоја од овие инфекции може да биде комплицирана од тешка клиничка слика во форма на сепса, гноен менингитис, мозочен апсцес, плеврален емпием и слично. Како изгледа третманот? Третманот зависи од сериозноста на клиничката слика. „Пневмококусот е чувствителен на антибиотици од пеницилин кои се (во високи дози) најдобриот избор за третман и можат да се администрираат орално или интравенски. Доколку на детето му е потребна интравенска терапија, а тој е во добра општа состојба, ние дефинитивно се обидуваме да го спроведеме третманот преку Дневната болница, па затоа доаѓаат само еднаш на ден за антибиотици “, вели лекарот. 

Во случај на потешки клинички слики, неопходна е хоспитализација, особено ако се развијат компликации. „Во повеќето случаи, закрепнувањето кај деца со некомплицирана пневмококна болест е брзо, често по 24 часа адекватна антимикробна терапија тие стануваат афебрилни, така што оралната формулација е вклучена дома што е можно поскоро“, додава таа. 

Пнеумококниот менингитис е најчест кај децата помлади од 2 години и возрасните постари од 65 години. 

Според податоците од Американскиот центар за контрола и превенција на болести (CDC), пнеумококните инфекции предизвикуват повеќе од 700 случаи на менингитис, 13.000 случаи со инфекција на крвта и 5 милиони инфекции на ушите кај деца под 5 годишна возраст секоја година. 

Од последиците на овие болести во светот годишно умираат скоро половина милион деца помлади од 5 години. 

Вакцинацијата е успешна кај околу 90% од вакцинираните.