Felly RR
|
Тој ден беше пред повеќе од 2 години, ама некако дури сега се решив да пишам.
Терминот ми беше поминат веќе една недела, ама морав да одам на работа. Тој ден се спремив како и сите други претходно, само дојде и мм да ме испрати до местото каде што го чекав комбето. Кога го виде шоферот рече - па нека иди и мт, а јас си помислив - не, што ќе прави таму да ме чека толку саати, без да сетам дека и шоферот се исплашил да не нешто се случи тој ден. Како сите да претчувствуваа, освен јас. И колешката не сакаше да ме остави сама, па кога требаше шоферот да ме носи во другото село, дојде и таа со мене. Беше 9 часот. Уште тогаш ми почнаа болките, ама си помислив, ајде, точно во 12 завршувам, сигурно нема одма да се породам, подобро овде 3 саати ќе бидам, барем нема да мислам на болките - и не кажав на никого. Сега кога мислам на тоа - многу глупаво од моја страна, со оглед на тоа што селото беше на 30 минути оддалечено од градот, и тоа 15 минути додека да стигнеш до главниот пат со кола, а во местото каде што работев никој друг освен мене (и колешката тој ден).
Болките стануваа се почести, и веќе во 11 не можев повеќе да издржам. Кога влегов во канцеларијата кај колешката, таа веднаш се сети, се јави кај шоферот, за да не земи, и во 12 бев дома.
Во 13 веќе заминав на болница, знаев дека докторката ќе биде втора смена на работа, и некако ме фаќаше страв да седам дома. Додека чекав таму, некако сите се изгубија, не мислеа дека ќе се породам за брзо, а болките веќе стануваа неиздржливи. Ја барав докторката, а таа ми велеш рано е...ама кога легнав на боксот, кога ме виде, ми ставија систем, и за помалку од пола саат се породив.
Еве поминаа повеќе од две години од тој ден. И на нејзиниот роденден сега, додека си ја гушкавме нашата принцезичка, се потсетувавме со мм како ни било на двајцата тој ден, додека јас бев во породилната сала, а тој чекаше надвор.
_____________________________
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain.
|
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Дознајте повеќе.
Испечати
..денес го најдов овој форум ве молам да пишите совет..незнам што да правам
. Цело време мислев дали бебето ќе биде во ред и во ниту еден момент не престанав да му се молам на Господ. Во 17 часот стигнавме во државна. Маж ми ме чекаше таму, бидејќи претходно му се јавив и му кажав што се случува. Веднаш ме примија на патолошка ме ставија на ЦТГ и ме прегледаа карлично. Бев отворена 3 прсти и имав болки. Дури тогаш почнав да ги чувствувам вистински. Ми ставија инфузија за да ми ги спречат болките и пораѓањето за да примам зреење за белите дробови на плодот. Додека течеше инфузијата болките навистина ми се смирија, но со втората инфузија повторно почнаа и тоа се почести и поболни. Веднаш ме качија во породилна сала, маж ми го избркаа и јас останав сама и исплашена што ќе се случи со бебето. Беше 20 часот. Во ниту еден момент не помислив на страв од пораѓањето бидејќи претходно ми беше многу страв,мислев само дали бебето ќе биде во ред. Бев отворена 8 прсти и на вториот напон се породив во 20 и 15 мин. Цела среќа што бебето се имаше поставено уште во осмиот месец со главчето надолу, па и немав некои тешкотии при пораѓањето. Беше болно и напорно, но моите болки допрва доаѓаа...Родив женско бебе тешко 2000 гр, но само ми ја покажаа и веднаш ја однесоа некаде. Ми рекоа дека првите 48 часа се критични и дека се бори за живот. Станав мајка, но не знаев дали да се радувам или да плачам. Во 22.30 ме изнесоа од породилната сала, маж ми ме пречека надвор целиот во солзи гушкајќи ме и убедувајќи ме дека се ќе биде во ред. Ме однесоа во соба каде што имаше само мајки кои што имаа иста или слична судбина како мојата. Цело време ги прашував сестрите дали знаат нешто за моето бебе и дали може да го видам, но никој ништо не ми кажуваше. Не знам како сум ја преживеала таа вечер. Секакви мисли ми се вртеа во глава. Не ми се чекаше да дојде утрото. Сабајлето дојде една сетра и ме одведе на интензивна нега каде што беше сместено моето бебе во инкубатор. Дојде и маж ми. Ни покажа во кој инкубатор е и не остави да ја видиме неколку минути. Не можевме да ги сопреме солзите кога видовме како нашето чедо, приклучено на сите тие чудни апарати, што испуштаат чудни и застрашувачки звуци се бореше за живот. Состојбата се уште беше критична и првите два дена се влошуваше. Но потоа почна да се стабилизира.Секој ден во исто време одев да ја гледам и докторите ми даваа информации кои од ден на ден беа се подобри. Остана во инкубаторот 10 дена. Најтешко во тие моменти ми беше што цело време ги гледав останаите мајки во другите соби како си ги држат во прегратка своите бебиња, како ми милуваат и дојат. Јас иако се породив се уште не знаесв како е да си мајка. Уште го немав допрено моето бебе. Но на десетиот ден ја извадија од инкубатор, ја сместија на постинтензивна нега и конечно го дочекав моментот за кој толку копнеев. Да ја земам ќерка ми во раце...најубавото чувство што негогаш го имав почувствувано... и сега ми навираат солзите кога ќе се сетам на тој момент. Останавме уште десетина дена и потоа не пуштија дома. Бев исплашена бидејќи не знаев дали ќе можам да се грижам за толку мало бебе, не испуштија со 1800 гр, но уште кога ја земав самата во раце, знаев дека ќе можам...Сама ја бањав, ја пресоблекував, бидејќи не можев да дозволам некој друг да го прави тоа наместо мене. Фала му на Господ сега сме добри и добро напредуваме. Наполни 3 ипол месеци и е како и сите други бебиња. Можеби се заборавив во пишувањето, но тоа е мојата приказна за „тој ден“ кој премина во многу денови, но сепак сум среќна што се заврши како што треба и што сме живи и здрави.
.....
site bolki na solja si gi pominav 
сакала нејкела ја извадија...... 
taka na 02.03 denta vo 2 na pladne dobiv slabi bolki i si terav taka do 10 vecer i poveke nemozev da trpam bolka i maz mi me odnese vo drzavna me primija vo 11 navecer so 3 prsta otvorena mi go pukna vodenjakot i vo 5 veke bev 8 prsti otvorena i kacen na boks od 5 a se porodiv vo 11 i 25 tesok poragaj imav koj traese 12 caasa so strasno bolku ama otkako ja vidov Eva se zaboraviv
