Себичноста во основа е поим или однесување каде поединецот своите интереси на некој начин ги става пред интересите на другите; овој поим често се користи за да се означи истакнување на личниот интерес на индивидуата, која се јавува во посебен облик или го преоѓа „нормалното„.
Го носите детето во парк за да си поигра малку со топката.Меѓутоа, таму има многу мали деца, кои ете, посакале да играат токму со вашата топка. И тогаш се соочувате со непријатна ситуација: вашето дете цврсто ја стега топката, а малечко детенце скока и плаче, молејќи го да си поигра со вашата топка. Се обидувате да го убедите да не биде себично и помалку ви е не пријатно од родителот на непознатото детенце....
Вакви и слични ситуации им се познати на сите кои некогаш имале дете до 5 години. Колку и да се трудите да го убедите детето да ги подели играчките со останатите, тоа најчесто не е така.
Доколку мислите дека само вашето дете е себично, сака да биде во центарот на вниманието и не му е гајле за никого, еве утеха: не сте единствени...Всушност, најверојатно сте дел од мнозинството со ваков проблем... До 5-тата година од животот, актуелна е развојната фаза која стручњаците ја нарекуваат „период на поседување„ . Откако тоа ќе стане свесно за неговата личност и индивидуалитет, детето ја осознава сопственоста и поимот „мое„.
Оваа фаза различно се манифестира во текот на првите 5 години. Внимавајте на однесувањето на детето старо до 3 години и споредете го со однесувањето на дете од 3 до 5 години. Доколку детето е помладо од 3 години, нема да си игра со друго дете, барем не ви вистинската смисла на зборот. Дете на оваа возраст може да игра покрај друго дете, но не и со него, така што овој вид комуникација се нарекува „паралелно„. Детето ќе седи покрај него, ќе игра само за себе и/или заинтересирано ќе набљудува што работи другарчето.
Доколку кај другото забележи играчка што му се допаѓа, без било каков обзир ќе му ја оттргне од раце. Тоа не може да сфати дека треба да почека, туку се однесува по принципот „сега и веднаш"...На оваа возраст делењето на предмети со други деца се јавува спорадично, во екстремни ситуации – играчката ќе ја „подели" само ако го види другарчето да плаче...
Од 3-тата до 5-тата година детето созрева и когнитивно и емотивно, па во склад со тоа и себичноста поинаку се манифестира. И кога постои, таа е секако промислена и на одреден начин, ублажена и во зависност од ситуацијата и расположението. Во оваа возраст детето веќе е способно да сфати дека треба да чека на ред за да се полула и ќе се случи да побара од родителот 2 бонбончиња-за себе и за другарчето. Но, ни тоа однесување не е стабилно – таквата великодушност се јавува одвреме навреме и тоа само под услови кои детето само ги одредува. Се чини дека во малото главче настанува прашањето: Каква корист имам јас од тоа?
< Поракaта ја уредил ripce -- 11.1.2010 18:55:17 >
_____________________________
"Кога сте мајка никогаш не сте сами во своите мисли. Мајката секогаш мора да мисли два пати, еднаш за себе и еднаш за своите деца."