Bethany
|
Ете ме бе мене со свежи искуства на темава Стана Ј. од попладневно спиење денес и почнува со песната... Јас со арно, миличок, сонце ова, она, тој се посилно, вришти од разлигавеност. Да почнев и малку построго и да викнев, ќе биде уште полошо, знам и тоа од искуство. Па лепо фино онаков во транс го однесов во неговата соба, го ставив на неговиот кревет и му кажав: исплачи се, па кога ќе се смириш , ќе може да зборуваме. И го оставив. Му дадов тајм аут и на него и на себеси, бидејќи веќе доаѓав во искушение да го плеснам од што ми ја крена косата на главата со плачење без причина. И не пројде ниту 2 минути слушам се смирил. Отидов во собата и го прашав: Можам ли сега да те гушнам? И тогаш го земав, се гушкавме, му зборував, прими доза љубов и утеха и супер, може да продолжиме понатаму. Инаку, веќе поодамна ја применувам методата Тајм аут и многу добро ни функционира. Кога не можеме да се разбереме го ставам на каучот и додека не се смири таму ќе седи, тоа му кажувам и го игнорирам. И многу бргу се смири. Сега полесно е дома кога сме, кога сме надвор се има случувано исто. Еднаш го оставив така да плаче, се наоѓавме во еден трговски центар, ме изнервира кога почна бидејќи прва мисла е дека ме срам од луѓето, ама после си викав: ааа нема да паднам на тоа, го оставив, поплаче ни минутка, гледа дека не го рецкам и се смири. А да не престануваше ќе го изнесев надвор, во колата, било каде да го тргнам од местото, да се смири. Најбитна е постојаност, принципијелност, инаку многу брзо осети кога се двоумам, кога ме фаќа паника (ако сме надвор во јавност посебно) и зачас сними дека може да манипулира со тоа.
_____________________________
" Maturity is knowing more and more what is worth fighting for, and what is not worth fighting for."
|