Hopeful RR
|
И јас се повеќе мислам дека психолошкиот фактор е само делумно виновен - и тоа само во случаи кај што има траума или нешто слично. Митот со муабетот - ај опушти се и ќе биде, толку е извикан и неточен, што се уште ми се вришти кога ќе го чујам.
Еве јас не сум таков човек - да планира, да организира, да сака контрола, напротив - ниту се замарам за многу ствари, ниту ми беше гајле за свадбата, едноставно не сум таква, а пак завршив со дијагноза стерилитет. Колку и да проба човек да се опушти, да не мисли на тоа, не може, кај и да ти се мислите, срцето ти е на едно место... Се откорнав од вежбање, работа, други активности, друга работа, искачање... нема, тоа е. Додека не се реши проблемот, стои празно место. Башка не сме машини па ај сеа нема да се секираме и нема да мислиме. Битно е човек да е опуштен, апсолутно, ама не дека тоа е мистериозното решение на проблемите... Кај нас се покажа дека и покрај стрес, и покрај неопуштеност, требаше да се хакне организмот со ивф и да излезе ок. Има и парови што со опуштање останале трудни, кој да знае...
Ние ги поминавме истите фази. Од возбуда, исчекување, радост, толерирање неуспеси, па denial, разубедување, трчање по доктори, распоред за секс, расправии, депресии, пијанчење и тоа ехее, кенкање на доктори... што не. Од тоа дека не бе, немаме ние проблем, каква инсеминација, какво ивф, тоа не е за нас, па се до тоа дај аман да почнеме со стимулација...
Во меѓувреме, ни помагаше да се дружиме со луѓе што немаат деца и што не се во фаза на правење дете. Едноставно, други се темите на разговор, друга е енергијата, можеме заеднички да мрчиме за мајките со колички што се буткаат секаде или за деца што вриштат, и да не е тоа во контекст на стерилитет, туку ете, обичен лабав муабет. И секако, ни помогнаа успешни приказни на други парови што поминале низ истото и излегле од другата страна, со дете во раце. Иако не зборевме со многу луѓе за тоа, сепак, случајно дознавме за еден колега на мм кај кој успешно било 3-то ивф, и тоа ни даде таква надеж, не можам да ви опишам! Цело време си викавме, ете, ќе не биде и нас. Тешко е, сите го знаеме тоа, ама нема откажување. Се е фаза, и вербата во успех на крај е најбитна. Стварно верувам дека секој што тргнал по овој пат има сила да го поднесе и да го дооди до крај, со бебе во раце.
_____________________________
Обиди 2,5 години
HSG, HSC, отстранет септум, IUI x4, IVF успешно :)
2015 
|
Обично навечер гледам Јади бурек со Јанко, онака интересен ми е па се занимавам, ама кога почна и тој да збори на оваа тема, ми идеше да исчезнам во моментот и просто не ми се веруваше дека и тука ќе ја дочекам таа тема.Кажуваше за негов пријател успешен бизнисмен кој немал деца, како ништо не му значело без деца, па почна да не сожалува ние што немаме, како никој да не ни е во кожа, па вака па така, жими се се осетив мизерно и безвредно 
како што ќе ни го животов ако немаме деца 
Се зезам со муабетов, извини, ама стварно, дај боже ивф да ти биде пријатен спомен како што мене ми е. Делува страшно и напнато и далечно, ама не е. Ич не е битно дали е природно или не, битен е крајниот резултат. 
и кога ќе не изнервира се смееме - за ова ли доплаќавме....ама искрено не ни знаев што направиле додека не ја видов сметката и не ми беше гајле....тоа гајле докторот го береше..И на никој не кажав - ни на мајка ми ни на сестра ми, на никој! Нејќев да ме прашуваат и да ми ствараат притисок и да ми зборат - ќе видиш ќе биде...Од кај знаеш па ти дал ќе биде... Бев смирена дека јас се што можев направив...И не лежев дома 14 дена и не ми беше тоа на ум нон стоп...Знаев дека тоа е клучот - е дал од прв пат ќе се отклучи вратата или од трет пат - тоа не е во моја моќ. А ако не е во моја моќ нема ни да го мислам. Се распишав ја ко по обичај, ама се надам ви помогнав
Испечати
