|
BEBICA -> RE: Одвикнување од пелени (16.1.2010 15:44:07)
|
Не брзајте го детето!
Привикнувањето на нокшир е исклучително важна и понекогаш тешка фаза во растењето на детето. Секој искусен родител знае колку тоа може да биде макотрпно, не само за детето, туку и за целото семејство.
Илјада и илјада пати повтореното прашања: "Сака ка-ка?" или: "Сака пиш-пиш?", доколку детето не покажува претерано интересирање или дури и одбива да соработува, станува кошмар за сите во куќата.
Зошто "операцијата нокшир" знае да биде толку тешка? Причината е мошне едноставна. Потполната природност, со која дотогаш детето пристапувало во вршењето на мала и голема нужда, како и потполната слобода тие работи да ги направи каде што му одговара (во пелени) и кога му одговара, одеднаш се укинуваат. Од детето се бара тие работи да ги стави под определен режим. А, од слободата и навиките никој не се откажува лесно и без побуна. Имајте го на ум овој психолошки фактор кога ќе почнете со привикнување на вашето дете на нокшир.
Тогаш, што да се прави?
Прво, морате да оцените дали вашето дете е зрело за "операцијата нокшир". Во таа смисла, не постои ниту едно сосема сигурно правило, но некои корисни упатства или знаци ќе ви даде самото бебе. Од вас, пак, се бара да имате (речиси бескрајна) трпеливост и - доста пелени. Значи, кога ќе забележите барем два од следните сигнали, можете полека да почнете со привикнување на нокшир:
1. Детето се буни ако го оставите долго во извалкани пелени и со рачињата се фаќа за пелените.
2. Столицата е редовна и главно се јавува во исто време (по ручек или појадок).
3. Детето се вознемирува пред самото извршување на нуждата и бара ќоше каде што ќе го изврши "тоа" во мир.
4. Со изразот на лицето или положбата на телото (некои дури клекнуваат) детето покажува дека "нешто" ќе направи.
5. Пелените се суви најмалку два часа во определено доба од денот.
[image]http://vesti.mt.net.mk/images/publicpottybig.jpg[/image] Кога веќе сте се решиле да тргнете во акција, следните правила ќе ви помогнат тоа што подобро и побезболно да го совладате:
1. Пред да почнете детето да го ставате на нокшир, неколку дена пред тоа дајте му со него (секако, чист) да си игра.
2. Никогаш не почнувајте со "операцијата нокшир" пред осумнаесетиот месец, бидејќи пред тоа бебето не е во состојба да ја регулира работата на бешиката и цревата.
3. Ако на вашето мало "му побегне", немојте да викате, ниту да го карате! Тактички поминете преку незгодата и продолжете утре како ништо да не се случило, но дајте му до знаење дека "тоа" треба да го прави во нокшир, а не повеќе во пелени!
4. Додека седи на нокшир, дајте му нешто со што ќе се занимава и игра...
5. Ако привикнувањето на нокшир тргне добро, немојте да се изненадите - детето одеднаш може се да заборави! Причина за тоа враќање може да биде нервоза во куќата или претерана возбуда, болест, возбудлив ден, ново лице...
6. Ако детето, и покрај се што сте презеле, пружа отпор, откажете се. Заборавете на нокширот, оставете го и малиот да заборави, па по еден месец почнете се од почеток!
7. И, златно правило: немојте никогаш да го тепате детето ако го одбива нокширот или му се случи "кикс"! Ќотекот не помага, на против.
Друго правило кое што треба да го знаете е дека не смеете да брзате! Тоа никогаш не донело ништо добро на малото. Напротив, многу често брзањето има контра ефекти - детето одбива и да седне на нокширот, а целиот процес трае многу подолго, отколку инаку.
Извор:Инпрес
|
|
|
|