|
twin girls -> RE: RE:Неизбежен развод (18.9.2011 22:34:34)
|
Овој мој текст им го посветувам на рехана и Антоанета77. Последен пат ви пишав по самото рочиште и оттогаш работите се одвиваа вака: продолживме заедно да ги шетаме децата еднаш неделно, дури и јас некогаш му се јавував за да дојде. И на моменти се чинеше дека се е идеално, но тоа само до моментот кога ќе си отидеше дома. И само знаеше да каже „Сакам да сме заедно, но не можеме“, па си велев што ли човек ќе беше. Најдов стан за да живеам со децата од август, брат ми ми помогна финансиски, а претходно кај него живеев скоро 4 месеци. Кога останував сама, го викав татко им да дојде, и да, доаѓаше, но се криеше од неговите. Се вселив во станот и го известив, така ми кажаа и во Социјално, но не дојде да ги види децата. Последен пат ги виде на 15 јули, а после нешто си бараше причина за кавга и не сакаше да ги гледа. Дури и ми пишуваше дека не сака веќе никогаш да ги види, па макар и да му доделат од Социјално. А што е уште поиритирачки, не дојде на нивниот роденден, кој за нив го организирав, дечиња се тие. Не мораше да дојде на забавата, барем тој ден да се јавеше да праша како се, да ги види макар на кратко. Го повикав заради нив, го бараа, но не дојде. Кога стаса пресудата, плати алиментација од 3000 вкупно за двете деца, смешно, нели? Еден ден случајно се видовме, едното девојче го гледаше 5 мин и само трепкаше со очињата и дури после тоа кажа Тато, а дтугата не сакаше ни да ја допре тој, вриштеше само пто ќе слушнеше дека и го кажува името. Морав да ги однесам дома, касничко беше, а и плачењето на детето ме болеше. И замислете после тоа ми пишува дека немам чувства затоа што не сум го оставила уште 5 мин со децата.
И дојде уште една средба во социјално, на која јас стоев на моето дека децата за почеток треба да ги гледа само во мое присуство поради неговата оддалеченост и неповрзаност со нив, а и тоа дека едната од нив не осеќа никакви чувства од него и секогаш плаче. Образложение побараа од него, демек различен карактер рече тој, но детето со други совршено се дружи. А и кога живеевме заедно и тој и неговите го милуваа и гледаа само едното кое личеше на него.
И нешто не ме заболе и понижи толку колку моментот кога ме нарече психопат заради тоа што сум сакала да го поминувам слободното време со децата. Се засрамив. Се сметам себеси за паметна личност, сепак во образование работам, и се чувствував многу понижена пред тројца непознати во социјално. Краен заклучок од таа средба беше закажана средба со децата на која тие ќе набљудуваат како тој се однесува со нив. Толку ли тие луѓе не сфатија колку е нестабиле, неодлучен? Еднаш ги сака, еднаш ги одбива. И тоа требапе да се случи на 6ти овој месец, но едното од децата ми се разболе и одложив ден пред закажаното. Кога го известив, не праша како е детето, туку дека немарно го правам тоа и терам инат. И ете сега во вторник ќе биде и таа средба.
Во меѓувреме татко му директно и индиректно успеал да информира мои колешки, нивни комшики, за се, да кажува се и сешто за мене, па дури бил и кај братучед на мајка ми, а се јавувале и во градинка да прашаат дали децата одат во градинка.
Ова се глобалните случувања, а има уште многу многу детали. Посебно им се обраќам на рехана и Антоанета77. Сфатив дека убавите моменти во животот со него биле само трага во сета онаа иронија во која живеев. Јас сум сега помирна, полесно ми е, на моменти сум осамена. Ви стојам на располагање за било што. Ве поздравувам и да знаете дека заедно сме посилни.
|
|
|
|